Foto: Sander Chamid
Het hadden zelfs vijf medailles kunnen zijn als Dul op de afsluitende mass start niet uit de bocht werd gedrukt. "Ik lag tot de laatste bocht op goud, maar toen kreeg ik een zetje. Dat was wel balen", meende Dul, die haar wereldtitel op de mass start graag had verdedigd. "Dat was een kleine zure afsluiting, maar ik baal er ook weer niet zo erg van, omdat ik heel blij ben met de andere prestaties."
Vooral aan de 1000 meter had Dul een goed gevoel overgehouden. Bij de wereldbekerfinale in Salt Lake, een week vóór het WK, reed ze 1.16,46. Een week later was ze op dezelfde locatie ruim een seconde sneller (1.15,31). "Het was een rit waarin alles samen kwam." Bovendien was het gat op de 1000 meter met de gedoodverfde favorieten Leerdam en Beune het kleinst.
Brons op de individuele afstanden was dan ook het hoogst haalbare. "Op dit moment steken zij er wel bovenuit. Ik heb geprobeerd het gat zo klein mogelijk te houden." Vooraf hoopte het talent uit Oene op een individuele medaille. Dat moest dan gebeuren op de 1000 en/of 1500 meter, haar favoriete afstanden. "Met een goede 500 en 3000 meter erbij hoopte ik stiekem op een goed allroundklassement. Dat het dan lukt, is geweldig. Het ging beter dan verwacht."
Wereldrecord
Of ze zichzelf op een afstand heeft verbaasd? "Ik had op de 500 meter niet verwacht dat ik voor het eerst in mijn leven een 38’er zou rijden. Het was voor ons ook de eerste keer op zulk snel ijs", doelde ze op de hooglandbaan in Salt Lake. Dat snelle ijs bracht de Nederlandse junioren zelfs een aantal wereldrecords. Joy Beune noteerde er maar liefst drie. En ook op de ploegenachtervolging was het ‘Dreamteam’ (Beune, Leerdam en Dul) sneller dan dat het ooit was.
"Het was een hele grote kans dat we gingen winnen, ja. We dachten in eerste instantie nog dat de Koreanen het ons moeilijk gingen maken, maar toen we hun tijd zagen, zeiden we tegen elkaar: dit gaan we winnen. Ons doel was om de tijd van de week ervoor te verbeteren. Toen reden we drie seconden van het oude wereldrecord af. Een week later hadden we er nog eens drie seconden afgehaald, ha."
Haar ouders waren getuige van de geweldige prestaties van hun dochter. Zij waren, net als de ouders van de andere rijders, meegereisd naar Salt Lake City. "Zij hebben twee gezellige weken gehad", vervolgde ze glimlachend. "Ze waren supertrots, vonden het geweldig. Ze weten wel dat ik het in me heb, maar dit hadden ze ook weer niet verwacht."
Afsluitingsbanket
Voor Dul, die op elke afstand een persoonlijk record noteerde, was het WK het einde van een tijdperk. Hoe toepasselijk is het dan om het juniorentijdperk af te sluiten in een kinderspeelparadijs. "Het was een afsluitingsbanket in een soort kinderspeelparadijs waar we gingen karten en lasergamen met alle teams. Ja, dat was letterlijk en figuurlijk een tijdperk afsluiten", zei Dul lachend.
Dul is dus vanaf nu juniore af. Of ze volgend seizoen voor een commercieel team gaat rijden, weet ze nog niet. Momenteel traint ze nog onder de hoede van Elvira Salet bij KNSB SprintTeam Oost, maar op het WK heeft ze haar visitekaartje afgegeven. "Volgend jaar begint het echt, zeggen ze. Het zou tof zijn om een stapje hogerop te gaan, maar we kijken wat er mogelijk is."
Maar voordat het zover is, gaat ze eerst even uitrusten van haar lange reis. Heel lang uitrusten zit er echter niet in, want het skeelerseizoen staat alweer voor de deur. Het WK in Heerde begin juli wil ze absoluut niet missen. Het is immers voor de rijdster uit Oene een thuiswedstrijd.
"Ik vind skeeleren heel erg leuk en doe het er graag bij als het nog mogelijk is. Maar mijn focus ligt op het schaatsen", aldus Dul, voor wie komend skeelerseizoen waarschijnlijk haar laatste wordt. "Het wordt gewoon te veel. Ik heb nu een heel lang schaatsseizoen gehad en daarna ga je gelijk weer door. Dan kun je beter één van de twee goed doen."