Groot kent droomweekend: 'Voor mijn gevoel kon ik alleen maar winnen'

Voor Groot was het WK in het Poolse Tomaszow Mazowiecki haar laatste toernooi als juniore. Bij haar eerste WK vorig jaar in het Italiaanse Baselga di Pinè behaalde de jongeling al drie medailles (zilver op de 3000 meter, zilver op de ploegenachtervolging en brons op de massastart) en eindigde ze net buiten het podium in het algemeen klassement. Een jaar later, bij haar tweede WK, hoopte ze 'sowieso' één wereldtitel in de wacht te slepen. "Maar dat ik nu met vier wereldtitels naar huis ga, is echt bizar", glundert Groot, die in totaal zeven medailles bemachtigde.

Gekkenwerk
De eerste van die zeven behaalde ze vrijdagochtend op de 500 meter, waar ze met een tijd van 39,86 naar het brons sprintte. Hoewel ze niet echt tevreden was met haar rit, moest ze de knop  snel omzetten voor de 1500 meter die later op de dag verreden werd. Groot startte in de voorlaatste rit en zette een tijd van 2.01,04 neer. Femke Kok, die in de laatste rit van start ging, beet zich stuk op de tijd van Groot, die tot haar grote verbazing haar eerste wereldtitel veiligstelde. "Ik wist dat ik een goede race had gereden, maar het was afwachten wat mijn tijd waard was."

"Pas toen Femke over de finish kwam en het niet haalde, wist ik dat het een hele goede tijd was. Het was mijn eerste titel en ik was er superblij mee. Ik had hem totaal niet verwacht." Op de tweede dag pakte Groot het zilver achter de ongenaakbare Kok, die haar voorsprong in het klassement uitbreidde naar tien seconden voor de afsluitende 3 kilometer. "Ik was helemaal kapot na mijn 1000 meter, maar ik wilde nog één keer alles geven en kijken waar het schip zou stranden", doelt Groot op de 3 kilometer van zaterdagmiddag.

Op de 3, haar beste afstand, wilde ze dolgraag haar tweede wereldtitel van het weekend pakken. In haar achterhoofd speelde het klassement ook nog mee, maar nadat Kok haar race had gereden, wist Groot dat ze een tijd van 4.11 moest rijden om allroundwereldkampioene te worden. Een tijd die twee seconden onder haar persoonlijk record lag. "Ja, dat is gekkenwerk", erkent Groot. "Ik heb alles gegeven en kwam uiteindelijk nog heel dichtbij, maar het was helaas net niet genoeg. Toch kon ik supertevreden zijn met mijn 3 kilometer, want ik was bijna vier seconden sneller dan de nummer twee. Dat vond ik heel vet!" 

Favorietenrol
Ze kon zichzelf dan ook niets verwijten na afloop van het vierkamp. Behalve op de 500 meter had ze nergens het idee dat ze ergens wat had laten liggen. Groot moest simpelweg haar meerdere erkennen in Kok, die voor het tweede jaar op rij de wereldtitel binnensleepte. "Natuurlijk ging ik voor de winst, maar na de 500 meter was het gat al erg groot", aldus de Noord-Hollandse, die naar eigen zeggen niets te verliezen had in Polen. "Ik vond het heel fijn dat Femke in de favorietenrol werd gedrukt. Voor mijn gevoel kon ik alleen maar winnen en niet verliezen. Nee, ik heb geen enkele druk gevoeld, behalve van mezelf."

Op de laatste dag kwam Groot nog in actie op de ploegenachtervolging en op de massastart. Samen met Kok en Merel Conijn pakte de Nederlandse ploeg met overmacht goud op het teamonderdeel. De afsluitende massastart was een verhaal apart. Na een valpartij - waarin onder meer Groot tegen de boarding knalde - leek Merel Conijn op weg naar de overwinning, maar de jury besloot met nog één ronde te gaan de wedstrijd stil te leggen. Groot zag een grote snijwond in de heup van een Deense dame, die vervolgens met een brancard naar het ziekenhuis werd afgevoerd. 

"Ik had zelf gelukkig niks, maar had wel een harde klap gemaakt. Vooral mijn rug en nek deden pijn", aldus Groot, die stiekem best wel blij was dat er een herstart kwam. Bij de tweede poging was ze extra voorzichtig in de bochten en zag ze met nog een paar ronden te gaan een kopgroep wegrijden. "Toen dacht ik: ik moet het gat dichtrijden. Ik ben er vol achteraan gegaan en heb vervolgens een hele lange sprint gereden." Met een uiterste krachtsinspanning hield ze de winnares van vorig jaar, Laura Peveri, achter zich. "Ik baalde zo dat ik hem vorig jaar niet gewonnen had omdat ik opgesloten raakte. Ik was daarom extra gebrand om hem nu wel te pakken."

Met de vierde wereldtitel en haar zevende medaille sloot ze haar juniorentijdperk in stijl af. "Het is gek om te beseffen dat dit mijn laatste wedstrijd bij de junioren was. Ik heb hele leuke jaren gehad, maar kijk ook wel uit naar de tijd die komen gaat bij de senioren!"