“De redactie van die talkshow zei tegen hem als geintje dat hij alleen hoefde te komen als hij zou winnen”, vertelde een meer dan tevreden ploegleider Roy Boeve van Team Reggeborgh, die als taxichauffeur speelde voor de ervaren afmaker van zijn formatie. “Mooi toch dat hij die belofte heeft ingelost. Ik vind het extra gaaf, omdat we na de marathon van Deventer een pittig gesprek hebben gevoerd. Gary zat in de wedstrijd in de kopgroep, die van ons de zegen had gekregen omdat we er wel vanuit gingen dat hij het met zijn sprint zou kunnen afmaken. Hij moest alleen bijblijven, maar daar kwam het niet van toen hij problemen kreeg met zijn scheenbenen.”
“Gary viel dus weg, we hadden daarmee niks (vierde of vijfde) en stonden op die manier voor joker. Reden temeer om vanavond te laten zien dat er meer is dan dat. Ik heb vijf gretige gasten gezien die constant voorin reden, overal bij zaten. We regisseerden de koers, precies dat was de bedoeling”, besloot Boeve, ondertussen Hekman aan zijn arm meetrekkend richting de auto.
Een even nuttige als ook wel verdiende overwinning, zo kon de midweekse natuurijskraker die bijna 3000 nieuwsgierige Friezen trok best de boeken in. Hekman noemde zichzelf een gelukkig mens dat kennelijk nog steeds extra inspiratie vindt in een swingende ambiance. “Wanneer er een paar duizend man langs de kant staat te joelen, de finish steeds dichterbij komt en Evert (Hoolwerf, red.) aangeeft dat hij geen vertrouwen meer heeft in zijn botte en kromme schaatsen, moet je leveren. Mijn ijzers waren ook niet al te best meer, - zeg maar gewoon stomp – maar als ik er last van heb, zal dat net zo goed voor anderen gelden. Daarom moest ik even pompen tot de laatste bocht.”
Hij triomfeerde zo op het oog tamelijk eenvoudig na een snelle race waarin nooit iemand of kleinere groepjes van avonturiers voldoende afstand kon nemen om een beslissend gat te slaan. “Makkelijk, wat is makkelijk? Ik deel mijn laatste bocht altijd in met mijn power, en bij het uitkomen ervan wil ik geven. Maar terwijl ik deze keer mijn kracht over te brengen, gleed ik helemaal naar buiten. Op het rechte stuk moest ik vervolgens mijn slag vinden. Ik denk dat, als ik de slotmeters van de race zal terugkijken, vast moet lachen om hoe het eruitzag. Een beetje als Bambi op het ijs.”
