Altijd in de aanval, altijd voorin meedoen, nooit verzaken, dat is wat een rijder als Ronald Haasjes typeert. ‘Ronnie Testosteronnie’ noemen z’n maats hem en dat is niet voor niets. Als beloftenrijder reed hij zich een paar jaar geleden al bijna op het podium op het ONK op de Weissensee en diezelfde vierde plek pakte hij een jaar later in de Alternatieve Elfstedentocht. En sindsdien is hij niet stil blijven staan, een wedstrijdloos coronajaar of niet.
Blijven bij Bouwselect of vertrekken naar een andere ploeg
Die progressie lijkt hem zelf nog het meest te verbazen. “Op zich kan ik niet klagen over dit seizoen, met twee vijfde plekken”, zegt hij bescheiden. “Als je me dit van tevoren had gezegd, dan had ik daarvoor getekend. Ik had niet per se het doel gesteld om op kunstijs podium te rijden.” Intussen is hij ook op kunstijs in kopgroepen een vaste waarde. Maar ook in de sprint is hij gewoon voorin te vinden, vaak samen met teamgenoot Daan Gelling. En dat gaat natuurlijk opvallen, een marathonrijder die alles wel zo’n beetje kan.
Want ga je goed, dan beginnen de topploegen aan je te trekken. Vorig jaar al, vertelt hij. “Piet (Hijlkema, de trainer -red) zegt altijd: als je gebeld wordt, moet je het gesprek aangaan.” Maar ook dit jaar is Haasjes weer benaderd en nu gaat hij er serieuzer op in dan verleden jaar. “Ik heb gesprekken lopen met wat ploegen, maar ook met m’n eigen ploeg en ben me nu aan het oriënteren."
Het zijn de gesprekken die eind januari normaal op de Weissensee worden gevoerd, maar nu noodgedwongen in Nederland. “Want als je tot Zweden wacht, dan is het allemaal wel erg laat”, geeft hij aan. “Uiteindelijk moet je altijd verder kijken en dat ben ik nu aan het doen. Het is mooi dat je waardering krijgt voor het werk dat je er in stopt, maar het is ook lastig. Je krijgt keuzes, maar je wilt ook met je sport bezig zijn en niet teveel afleiding hebben. Tegelijkertijd is het ook je toekomst voor de komende paar jaar, dat is ook wel belangrijk.”
Minder werken
Wat al een flink verschil voor hem kan maken, is minder werken. Met een voltijd baan van 40 uur is het lastig om te trainen en daarnaast ook nog voldoende herstel te krijgen. “Ik ben wel echt toe aan minder werk. Deze winter zit ik best vaak op dinsdagmorgen om half 7 op de fiets voor een duurritje van 100 kilometer. Dan ben ik half 10 thuis, ga ik douchen en ben ik om 10 uur op m’n werk. Ik heb niet onbeperkt vrij, er ligt ook werk te wachten. Als je thuis bent geeft het wel een bepaalde voldoening, maar het is niet ideaal om ’s ochtends om 6 uur op te staan en een hele werkdag erachteraan te hebben. Je levert toch weer een uurtje slaap in, dat zijn van die kleine dingetjes. Het is even niet anders. Als je uiteindelijk echt een stap wilt zetten, dan moet je gewoon minder gaan werken.”
En minder werken, dat kan natuurlijk makkelijker bij een topploeg, waar vaak ook een salaris wordt betaald. “Geld is niet het belangrijkst voor mij, maar als ik geld inlever op het werk moet er wel compensatie tegenover staan. Ik woon nog thuis, dus dat scheelt wel. Uiteindelijk wil ik bij een ploeg zitten waar ik beter kan worden en waar ik ook vooral plezier heb. Dat vind ik belangrijk. Dat heb ik bij deze ploeg ook. Uiteindelijk zegt mijn gevoel waar ik heen zal gaan. Dat zijn allemaal dingen die je op een rijtje zet. Wie heeft het hoogste cijfer per onderdeel.”
‘Ik ben nog geen Jorrit, Mats, Gary of Evert’
“Ik heb tegen mezelf gezegd: ik wil volgend jaar meer op de sport te focussen om te kijken wat ik er uit kan halen. Nu doe ik mooi mee, maar heb ik die laatste stap nog niet gemaakt. Ik ben nog geen Jorrit of Mats, of Gary of Evert. Die zijn nog wel een stap beter. Met minder werken kun je meer trainen, heb je meer rust. Die stap heb ik voor mezelf gezet en nu moet ik kijken welke ploeg het best daarbij past. Ik ben voorlopig nog niet van plan te gaan stoppen.”
Al te lang wachten wil hij niet, dus er komt snel duidelijkheid, vertelt hij. “Deze week wil ik wel een keus gaan maken, het loopt al twee weken. Dan kan ik het achter me laten en kan ik door met de rest van het seizoen. Want dan rij ik gewoon met het Bouwselect-pak. Dan heb je ook niet meer de zorgen dat je daar mee bezig bent, want ongemerkt kost het toch wel energie. Dan heb ik een keuze gemaakt en kan ik het seizoen nog mooi afsluiten.”
Winnen op natuurijs
Dat afsluiten moet natuurlijk in stijl gebeuren, op natuurijs, waar Team Bouwselect in uitblinkt. “Het vorige jaar waren we als ploeg echt wel goed in Zweden, toen zaten we er al dichtbij. Het is afwachten nu, omdat we een jaar geen natuurijs hebben gehad, geen koersen in ieder geval. Zelf ben je ook wel benieuwd waar je op natuurijs staat. Met Mart en Kruijer en in principe Hoekstra en met Vos, die kan het ook wel denk ik”, zegt hij , doelend op ploeggenoten Mart Bruggink, Ronald Kruijer, Kevin Hoekstra en Rémon Vos.
“Daan Gelling is natuurlijk de vraag, die heeft nooit natuurijs gereden. Maar met zware omstandigheden zoals je in Zweden hebt, komen wij vaak bovendrijven. Daar kijk ik naar uit, daar moeten wij onze slag slaan, daar ligt het doel. Dat zijn de wedstrijden waar we het kunnen laten zien. Ik hoop dat we podium gaan rijden een wedstrijd gaan winnen. Dat sowieso.”
“Als ik nu naar mezelf kijk: ik ben op kunstijs beter dan ooit, dus het zou op natuurijs ook wel goed moeten zijn”, vervolgt hij. "Maar ik wil ook weer niet te hard van stapel lopen. Rustig afwachten en mezelf niet in de favorietenrol te brengen. Uiteindelijk moet je het wel doen, zo simpel is het ook.”