Bij de vrouwen ontstond er een kopgroep van negen, waarbij Marijke Groenewoud als eerste over de streep kwam. Na de prijsuitreiking nam de 23-jarige geen blad voor de mond. “Het was een heel saaie koers en het ging niet heel hard. Het rondje was klein (1500 meter, red.), dus iedereen die probeerde weg te komen, werd snel weer teruggehaald. Sharon Hendriks had aan het einde nog een goede aanval en konden we er een mooi sprintje uittrekken. Door het bruggetje vlak voor de finish kwamen we alsnog tot hoge snelheden."
De brug in het parcours kon de rijdster van Team Zaanlander wel waarderen. “Toen ik met m’n ouders hier kwam aanrijden, zei ik al tegen hen: moeten we daar overheen? Dat zal toch niet? Uiteindelijk toch wel, maar dat maakte de koers ook wel weer mooi en zwaar. Als je heel langzaam ging, was het een pittig stukje. Iedereen probeerde daar aan te vallen.”
De Friezin had voorafgaande aan de race met haar ploeg het voornemen om niet het initiatief te nemen. “We zouden het bij de rest laten, maar die deden er weinig mee vandaag. Misschien moeten we voortaan toch maar de koers gaan maken. Dat maakt het wel wat mooier”, lacht Groenewoud, die met de leiderstrui huiswaarts keerde.
