Kars Jansman en Beau Snellink mochten een tijd neerzetten tijdens hun enige World Cup-optreden van dit seizoen. Jansman maakte weinig indruk (13.29,83), Snellink knakte volledig en kwam met 13.51,82 over de streep. Daarna was het de beurt aan Jorrit Bergsma, de meest ervaren man uit het Nederlandse kamp. De stayer uit Aldeboarn reed een bijzonder vlakke race, 13.16,88 was goed voor de vierde plek. En toch was het een race die in de lijn der verwachting lag.
“Degelijk”, verklaarde hij na de rit waarin hij geen enkele tegenstand had van Casey Dawson. “Ik ben blij met een vlakke race, maar het liet wel zien dat de omstandigheden zwaar waren. Ik moet en kan beter, maar deze race past wel in de stijgende lijn. Daar kan ik mee leven.” Het begin van de race verliep moeizaam voor Bergsma en in de tweede helft voelde hij dat versnellen weinig zin had. “Ik was zoekende in het begin, de timing was niet optimaal. Dan komt de snelheid moeilijk en zijn de rondetijden langzamer dan je zou willen. Daar kwam ik op een bepaald moment wel doorheen, maar ik voelde wel dat het zaak was om vlak naar huis te rijden. Ik heb nog niet de topvorm om te drukken.”
Voor Bergsma was het voorlopig de enige internationale krachtmeting, welke conclusie zijn daar nou eigenlijk aan te verbinden? “Dit had ik wel nodig, ondanks dat het een moeizame race was. Dit kan ik gebruiken om weer een stap te zetten, dan is zo’n wedstrijd toch belangrijk. Ik heb vlak gereden, een goede inspanning. Hier hoop ik van te groeien en dan kan ik naar december toe weer een stap maken.”
Na een uurtje wachten kwam er meer duidelijkheid voor Bergsma. Davide Ghiotto, dit seizoen uitstekend in vorm, reed een voortvarende race met een zogenoemde negative split en zette 13.02,71 op de borden. In het spoor van de wereldkampioen reed ook zijn landgenoot Michele Malfatti een dijk van een race. “We wisten wel wat Ghiotto in huis heeft, maar Malfatti ging heel goed mee. Ik dacht dat hij tegen het einde iets zou vertragen, maar hij was in staat om vlak te rijden. Die jongen doet al een tijdje mee, maar heeft echt een stap gezet.”
De rit van Ghiotto was een aardig richttijd voor Patrick Roest, die dit seizoen tot nu toe ijzersterk reed. Zaterdag bleef de man uit Lekkerkerk ver weg van het podium. De stayer speelde wel degelijk met het idee om de aanval op de Italiaan te openen, maar het bleef bij ijdele hoop. Zodra de gaskraan opengedraaid werd, kreeg Roest het deksel op de neus. Het resultaat? Een totale ineenstorting. Roest kwam met 13.23,96 over de meet en bleef ver verwijderd van het podium.
“Ghiotto was vandaag de beste”, concludeerde de man uit Lekkerkerk droogjes bij de NOS. Hij wilde niet direct wijzen naar de omstandigheden.“Misschien, maar het is vooral vorm van de dag. Ik ben gewoon niet goed genoeg, in deze vorm had ik Ghiotto nooit kunnen aanvallen.” Een duidelijke oorzaak was er niet voor Roest, die in aanloop naar de derde wereldbeker in Spanje bivakkeerde om te trainen. “Misschien dat het trainingsblok na de eerste twee World Cups nog in de benen zit, lastig om te zeggen.”
Roest herhaalde nog maar eens dat de 5 kilometer zijn beste afstand blijft. “Voorlopig heb ik het wel even gehad met de tien”, zuchtte hij. Roest en Bergsma treffen elkaar dan weer op de langste afstand. “Het NK is een andere wedstrijd", zegt Bergsma daarover. “Ik blijf vooral naar mezelf kijken om een stap te maken, wat Patrick eind december kan zien we dan wel. Ik moet zorgen dat ik zelf in goede vorm aan de start verschijn.”
Zilveren Antoinette Rijpma-de Jong blijft zoeken naar de perfecte race
De ongenaakbare Miho Takagi maakte zaterdag opnieuw geen fouten. Voor de derde keer dit seizoen pakte ze de overwinning op de 1500 meter, wederom met een aardige voorsprong. De Japanse pupil van Johan de Wit klokte 1.55,87 en liet daarmee twee Nederlandse vrouwen achter zich: Antoinette Rijpma-de Jong eindigde met 1,56,95 tweede terwijl Marijke Groenewoud (1.56,99) het brons pakte.
Voor de Friezin uit de stal van Jac Orie was het al haar tweede medaille nadat ze vrijdag brons pakte op de 1000 meter. “In Stavanger heb ik eigenlijk nooit echt goed gepresteerd op de een of andere manier”, zei Rijpma-de Jong na afloop. “Gisteren brons, vandaag zilver. Ik weet dat het beter kan, maar ik weet ook dat de races steeds beter worden. Daar ben ik wel erg blij mee, technisch loopt het beter en dat geeft vertrouwen.”
Ten opzichte van races eerder dit seizoen ging het beter voor de rijdster van Jumbo-Visma, maar het verschil met Takagi was groot: meer dan een seconde. "Technisch liep het begin wel iets beter, maar daarna was ik niet agressief genoeg waardoor het verlies aan het eind iets groter was", legde Rijpma-de Jong de vinger op de zere plek. "Maar ik ben wel tevreden, voor nu is het oké. Elke race zijn er verbeterpunten, iets waarmee ik verder kan. Op een gegeven moment moet je dan tot de perfecte race komen."
Op de 500 meter kwamen de Nederlandse mannen er zaterdag niet aan te pas. Terwijl de Aziaten er een zinderende strijd van maakten – Wataru Morishige was een duizendste rapper dan olympisch kampioen Tingyu Gao – eindigde Hein Otterspeer als beste van TeamNL op de tiende plek (35,12). Janno Botman werd twaalfde met 35,16, terwijl Merijn Scheperkamp teleurstelde met 35,45.
Alle informatie over de ISU World Cup in Stavanger staat hier.