Het Nederlandse kwartet Selma Poutsma, Xandra Velzeboer, Teun Boer en Jens van ’t Wout schaatste vorige week in Beijing naar een gouden medaille op de mixed relay. Ook in Zuid-Korea waren ze in de race voor de hoogste trede van het podium, al moest Jens van ’t Wout in de laatste ronde van de finale wel voorbij de Koreaan Park zien te komen. “Teun had mij goed afgezet op de tweede plek. Ik had een mooi gaatje en reed naar Park toe. Vervolgens zag ik hem over zijn rechterschouder kijken waar ik was. Ik zat aan de binnenkant en dacht: dit gaat perfect, ik kan er voorbij. Toen Park in de gaten had waar ik reed, kreeg hij paniek. Hij week van zijn lijn af en dook vol op me. Voor hem was het goud of geel. Samen gingen we onderuit. Ik belandde in de boarding.”
Terwijl Van ’t Wout zichzelf probeerde te bevrijden van de boardingkussens die op zijn been rustten, klonk het fluitje van de scheidsrechter: herstart. Even was het de vraag of afmaker Van ’t Wout mee kon doen. “Ik had door de val last van mijn rechterenkel. Die draaide heel raar toen wij richting de kussens gleden. Omdat er zoveel adrenaline door mij heen raasde, viel de pijn mee. Wel vroeg ik gelijk aan de arts of ik een pijnstiller kon krijgen, zodat ik de mannenrelay ook kon rijden.”
Niels Kerstholt besloot Teun Boer, die aangaf vermoeid te zijn, te wisselen en de verse kracht Kay Huisman op te stellen. “Ik zag ze vallen en hield er rekening mee dat ik ingezet zou worden. Voor mij was het de eerste keer dat ik als reserve bij een herstart in actie moest komen.” De wedstrijdspanning hoefde Huisman niet op te roepen. “Als je die rit van zo dichtbij meemaakt, dan zit het met de spanning goed.”
Door de actie van Park op Van ’t Wout werden de Koreanen gediskwalificeerd en stonden er drie landen aan het vertrek van de herstart. In de tweede race maakte Kay Huisman de beslissende inhaalactie die Nederland de gouden plak opleverde. “De Amerikaan voor mij was absoluut niet fris meer, wat mij de kans gaf hem voorbij te steken. Al na de eerste bocht wist ik dat ik hem ging inhalen. Alleen nog niet hoe. Het is heel fijn om je eerste gouden wereldbekermedaille te winnen met het idee dat je een verschil hebt kunnen maken”, aldus een trotse Huisman.
Van ’t Wout was blij met zijn teamgenoot. “Kay was heel sterk. Hij reed om die Amerikaan heen alsof die stilstond. Ik kreeg daar energie van. Omdat Kay vervolgens zo’n groot gat sloeg, kon ik wijdere bochten rijden en had ik minder druk op mijn enkel.” Na de finish voelde Van ’t Wout de impact die de races hadden op zijn gewricht. “Het uitdoen van mijn schaatsen was geen pretje. Op dat moment merkte ik pas echt hoeveel pijn ik had. De schoen had hem in positie gehouden en steun geboden.”
De shorttracker had desondanks nog steeds zijn vizier gericht op de mannenrelay, maar moest eerst zijn schoenen weer aan zien te doen. “Dat ging niet vanzelf. Ik had Sjinkie gevraagd om mijn schoen zo ver mogelijk open te houden, zodat ik mijn voet er niet in hoefde te duwen. Ik probeerde het even op het ijs, maar na één bocht wist ik dat het hem niet ging worden. Als ik niet goed zou kunnen finishen, dan zou ik de relay verpesten. Met Itzhak (de Laat) als afmaker en Friso (Emons) die reserve stond hadden we alsnog een prima team dat zich kon kwalificeren voor de halve finale.”
Van ’t Wout kreeg gelijk, de mannen finishten als eersten en mogen zondag strijden om de medailles. Het is de vraag of Van ’t Wout daarin een rol kan spelen. Na afloop van de races vertrok hij naar het ziekenhuis om een foto te laten maken van zijn enkel. Gelukkig was er niets gebroken. “We wachten af hoe het vannacht gaat en dan kijk ik morgen of ik mijn schaatsen aan kan krijgen.”
Alle uitslagen van de zaterdag zijn hier te vinden.