“Voordat ik het ijs op ging, was gecheckt of alles beschermd was. Mijn sokken zaten in mijn schoenen. Tijdens de race zijn ze eruit gegaan, waar ik niets aan kon doen. Deze regel ken ik natuurlijk wel, maar ik draag altijd deze sokken.
Ik heb het voor mezelf verpest, maar ook voor die meiden. Dat knaagt allemaal aan me. Het was gewoon de perfecte race en we reden zó goed. Wij zijn een ontzettend goed team en evenaarden het Nederlands record. En ik had het niet door… We zaten midden in het interview met de NOS en ineens zei de verslaggever: ‘DQ’.
Eerst dacht ik dat hij een grapje maakte, totdat hij zei dat mijn enkels bloot te zien waren geweest. Op de beelden zag ik dat het inderdaad zo was. Dat moet tijdens de rit zijn gebeurd. We hebben pech met zo’n scheidsrechter, want hij was wel heel erg van de regels. Hij gunde het ons in ieder geval niet. Dat kost me mijn wereldtitel. Mijn eerste...
Ik vroeg aan de scheidsrechter wat er gebeurd was als mijn pak zou zijn gescheurd onderweg. Zou hij me dan ook gediskwalificeerd hebben? Hij vertelde mij dat dit appels met peren vergelijken was. We proberen nog protest aan te tekenen. De scheidsrechter zei al dat het geen zin heeft.
Van tevoren heb ik overal op gelet. Het wordt blijkbaar zo afgestraft. Geef me dan eerst een waarschuwing. Zeg dat ik de volgende keer tape op mijn enkels moet plakken. Dan doe ik dat met alle liefde. Ik hoop dat ik in de achtervolgingsploeg blijf en dat we heel mooie dingen kunnen doen. Zojuist hebben we het laten zien, maar we zijn niet beloond.”
“Na afloop zeiden Irene en Marijke dat ik het ontzettend goed had gedaan en dat ik er echt niks aan kon doen. Ze stelden me gerust en knuffelden me de hele tijd. Ze zijn ontzettend trots op wat we hebben neergezet. Alleen is het wel mijn schuld en dat voelt heel zuur. Je kunt er echt niets aan doen. Ik was zo blij en we vierden het in een vol Thialf. Je voelt dat iedereen achter je staat. Nu nog steeds, mijn telefoon ontploft.”
