Al een paar jaar domineren Marijke Groenewoud en Irene Schouten de mass start. De kracht van het duo is de veelzijdigheid. Beiden kunnen sprinten, maar ook lange, slopende aanvallen plaatsen. Zowel fysiek als tactisch zijn ze een maatje te groot voor de concurrentie.
Voor de strijd om de wereldtitel werd niets aan het toeval overgelaten. De Nederlandse vrouwen wachtten niet tot de sprint, maar maakten zelf de wedstrijd. Schouten mocht na een ronde het bal openen. Zij werd al snel bijgehaald door het peloton. In de aanval van Groenewoud zat meer venijn. De tegenstandsters waren nog aan het bijkomen van de eerste poging en reageerden niet gelijk. Tien rondes waren immers nog ver. Bovendien focusten de kleine landen zich voornamelijk op de tussensprints, waardoor een serieuze achtervolging niet ingezet werd.
De Canadese Valerie Maltais en Ivanie Blondin moesten het vuile werk opknappen, wilden ze nog kans maken op het goud. Maar een Groenewoud op stoom is niet meer te stoppen. Ze schaatste zo hard door dat ze het peloton op de rug kon zien. Bij het opkomen van het laatste stuk durfde ze eindelijk te juichen.
“Dit verliep volgens plan. Ik kreeg al vrij snel een gat en toen zocht ik naar een tempo wat ik lang kon volhouden. Het waren veel rondjes, maar tegenwoordig kan ik ook een goede vijf kilometer rijden. Ik moest bij mezelf blijven en erin geloven. Onderweg was ik vooral met de toeschouwers bezig. Zij waren zo aan het joelen dat ik daarnaar luisterde. Ik was blij dat ik het peloton in de rug zag. Dat gaf wat extra vertrouwen,” vertelt de Hallumse die haar titel prolongeerde.
De mass start wordt in duo’s gereden. Toch staat er altijd slechts een rijdster op de hoogste trede. Hoewel Schouten blij was voor Groenewoud, was ze zelf ontevreden met brons. “Ik baalde dat ik zelf niet in die ontsnapping zat, maar dat hoort bij dit onderdeel. Met de World Cup viel het weer mijn kant op. De ene keer wint de een, dan de ander. Het is net wie in de juiste positie komt”, vertelt Schouten, die ook zichzelf probeerde te overtuigen van haar woorden. “Bij mij telt alleen goud.”
Groenewoud zag de teleurstelling bij haar ploeggenote: “Het is een teamonderdeel, maar de medaille is natuurlijk individueel. Ik denk dat dit een dubbel gevoel is voor Irene, want die wil graag winnen. Maar het is een ploegenspel.”
Meer info over het WK Afstanden vind je hier.
