Na een succesvol eerste World Cup-weekend ging Kok met de Nederlandse ploeg op doorreis naar Beijing, waar dit weekend in de olympische ijshal de tweede World Cup gereden wordt. “Dan komen de mooie herinneringen naar boven, een prachtige ijsbaan”, zegt Kok, die er haar eerste Spelen beleefde met de zesde plek op de 500 meter. Inmiddels staat ze er veel beter voor en hoopt ze komend weekend wel mee te doen om de podiumplekken. "Heel mooi dat we hier weer schaatsen, al hoop ik dat het wel beter gaat. Toen voelde ik me goed, maar was het rommelig. Zo'n toernooi is een momentopname, maar in het sprinten kun je geen foutjes maken. Dat moet beter."
Er is in elk geval reden met vertrouwen naar het komende weekend toe te leven. De rappe vrouw uit Nij Beets levert vooralsnog op de momenten dat het nodig is. Het WCKT eind vorige maand was meer dan goed, de eerste World Cup uitstekend met tweemaal goud en een bronzen plak. “Het was sowieso al een tijd geleden dat ik nog een World Cup won, in de tijd van de coronabubbel”, aldus Kok. “Ik voel me zoveel beter dan vorig jaar, fysiek vooral. Het was een goede zomer zonder gedoe, alles ging goed. Daarom gaat het nu meteen zo voorspoedig.”
Ze levert technisch verzorgde ritten af, vindt Kok. Er is stabiliteit. Snelle tijden komen daardoor makkelijker dan een jaar geleden. “Toen wisselde ik goede races af met slechte, nu is het stabieler. Het ging direct veel beter.” Dat geeft rust en zorgt voor minder denkwerk wat het rijden van goede races iets makkelijker maakt: “Ik heb bevestiging gehad dat ik een snelle tijd kan rijden, en weet wat mogelijk is. Vorig jaar had ik dat helemaal niet, alleen op het NK Sprint reed ik een echt snelle tijd.”
Kok heeft vooral zin om te racen nu het zo lekker gaat, al blijft ze zelfkritisch. “Vlekkeloos was het niet”, zei de wereldkampioene over de 500 meters van afgelopen weekend. De opening en de eerste bocht, daar zit de marge. “En door wat technische dingetjes kwam de snelheid niet zo makkelijk, maar dat kan gebeuren en kan de volgende keer beter.”
Het is in deze fase van het seizoen geen ramp, weet Kok. Ze moest eind oktober pieken om World Cup-tickets te pakken en kan nu het rijden van internationale wedstrijden combineren met goede trainingen. “Dan sta je niet altijd in de beste vorm aan de start.”
Goud op de mixed gender relay smaakt naar meer
Teamonderdelen en Nederlandse schaatsers, het blijft een wonderlijke combinatie. De meeste gezichten betrekken als het gaat over het ploegenspel, maar op het gezicht van Femke Kok verschijnt een glimlach als het gaat over de mixed gender relay. Samen met Wesly Dijs won ze namens TeamNL de eerste editie van het onderdeel.
“We hoorden in de week voor de World Cup dat we mochten rijden”, aldus Kok. “We hebben één keer geoefend en op de ochtend voor de race ook nog een keer.” Teamgenoten Marrit Fledderus en Jenning de Boo waren reserve, die laatste gaf als oud-shorttracker tips. Helemaal nieuw was het rijden van een relay niet voor Kok. “Bij het gewest shorttrackten we regelmatig en reden we ook relays, echt fantastisch om te doen.”
Het wisselen ging nog niet van harte, ook al omdat het voor de lichte Kok geen sinecure was om de sterke Dijs de baan in te slingeren. “Chaotisch, maar dat wordt wel beter als we dit vaker gaan doen”, zegt Kok over het wisselen. “En als de andere landen dan ook de regels lezen, gaat het voortaan beter. Het voorste land moest aan de binnenkant blijven, daardoor konden we nu niet duwen.”
Nederland kwam in de race als tweede over de streep, maar werd met de snelste tijd uitgeroepen tot winnaar vanwege een onreglementaire sprint van de Canadezen. Elders klonk kritiek op de gevaren die het onderdeel met zich meebrengt, Kok probeerde zo veilig mogelijk te rijden. "Dat had ik in mijn achterhoofd, maar je bent afhankelijk van de anderen. Daar heb je geen invloed op. De regels worden nog wel herzien om het te verbeteren."
Meer nog dan de medailles op de 500 meter gaf de 1000 meter vertrouwen. Vorig jaar liep de kilometer voor geen meter, internationaal waren de goede races op die afstand op één hand te tellen. Het huiswerk dat in de zomer met coaches Dennis van der Gun en Gerard van Velde verricht werd, heeft zich voorlopig uitbetaald. In Obihiro klokte ze een keurige vierde tijd nadat het WCKT ook al goed liep.
“Zo dicht op het podium, daar ben ik echt blij mee”, erkent Kok. Of het meer voldoening geeft dan die twee medailles op de 500 meter? “Misschien wel, ik ben van ver gekomen en heel blij dat ik nu al laat zien dat het erin zit. De basis is goed, hoewel er nog veel te verbeteren valt.”
En komend weekend? Dan begint het spel gewoon opnieuw in Beijing. “De verschillen zijn klein, het wordt sowieso spannend”, besluit Kok, die zich allerminst rijk rekent. Sprinten is en blijft een momentopname.