Op haar favoriete afstand reed In ’t Hof achter de ongenaakbare Irene Schouten en Marijke Groenewoud de derde tijd (6.52,11). Daarvoor had ze zich op de 3 kilometer ook al verzekerd van een ticket naar Japan en China. Mooie tijden voor de geboren Schalkhaarse, die deze zomer de bakens verzette. Ze rijdt de wedstrijden in het pak van Development Team Fryslân, maar sinds mei traint ze bij Team Gold van Johan de Wit, waar Miho Takagi een van haar sparringpartners is. Een goede stap, weet ze. Toch was plaatsing niet vanzelfsprekend.
“Dat ik me na zo’n voorbereiding plaatste op de 3 kilometer was een grote verrassing”, zegt In ’t Hof. Tweeënhalve week voor het kwalificatiemoment in Thialf bereikte de pijn in haar knie een dieptepunt. “Door overbelasting, een soort botkneuzing, ontstond er een zwelling in mijn knie”, legt ze uit. “Om het niet erger te maken hebben we besloten een week van het ijs af te gaan, schaatsen deed pijn.” Naast de ijstrainingen loopt In ’t Hof graag hard, dat was niet mogelijk. “Ik zat bijna alleen maar op de fiets.”
Voor het zelfvertrouwen geen ideale situatie richting de belangrijkste afspraak van het voorseizoen, zou je zeggen. De vaste trainingsrituelen vielen weg. Toch betrad In ’t Hof het stadion met vertrouwen. “Ik voelde me fysiek goed, op mijn knie na. De waardes op de fiets waren prima, wat ik in het krachthonk kon was niet slecht. En daarnaast: toen ik weer schaatste, raakte ik ze goed.” Na de 5 kilometer hinkte ze door de tunnel naar de fitnessruimte van Thialf, de terugreis om pers te woord te staan ging soepel. “Na het uitfietsen heb ik er geen last meer van.”
De reactie van het lijf was voelbaar door twee achtereenvolgende racedagen, de 5 kilometer werd daardoor meer een gevecht dan lekker schaatsen. “Maar toch, als ik kijk hoe het tweeënhalve week geleden ging en waar ik nu sta, dan ga ik echt in grote stappen vooruit, ook na gisteren”, wijst ze op haar persoonlijk record op een laaglandbaan. “Ik rij harder dan ooit.”
De stap naar Team Gold van Johan de Wit heeft een positief effect gehad. Ze trainde deze zomer met de marathonmannen van het Gewest Fryslân. De ploeg van Ingo Bos bleef haar vaste uitvalsbasis in Nederland, maar ze ging in voorbereiding op het seizoen ook alleen op reis. “Ik zocht een extra prikkel en die heb ik bij Johan gevonden”, gaat In ‘t Hof verder. In Obihiro, de plek waar op 10 tot en met 12 november de World Cup-cyclus begint, werkte ze vorige maand nog een trainingsstage af. “We trainen op heel hoog niveau, mede omdat we met de mannen rijden. Daar leer ik veel van de buitenlandse cultuur en de manier waarop zij topsport beleven en trainingen doen. Ze helpen mij, maar ik kan hen ook helpen.”