Een week of drie woont ze nu in de nieuwe Topsport Campus, gelegen op een meter of driehonderd van ijspaleis Thialf. Wie haar buren op de tweede verdieping van de flat met 112 appartementen zijn, weet ze niet. Nog geen tijd voor de kennismaking gehad, de voorbereiding op het nieuwe winterseizoen is immers in volle gang. De kamer is niet groot (29 vierkante meter), maar Angel maalt er niet om. Wanneer ze ’s avonds na een goedgevulde dag thuiskomt, verlangt ze meestal al snel naar bed, dat zich bevindt achter een half doorgetrokken muurtje waar een keukenblok tegenaan staat. “Het is hier kleiner dan wat ik had. Geen probleem, ik vind het prima.”
Daleman raakt gewend aan omschakelen. Nu ze zich als tiener, geboren op 25 maart 2007 (zeventien dus), continu beweegt tussen de beste atleten in haar sport, wordt de rest bijzaak. Dit is wat ze wil, hier ligt haar toekomst. “Het is zo anders dan wat ik gewend was. Zeker in het begin heb ik moeten wennen, met name op de shorttrackbaan. Die meiden van de selectie gaan wel heel hard, elke training opnieuw. Dat vroeg en vraagt veel van me. Maar tegelijkertijd heb ik de beste mensen ter wereld van twee disciplines om me heen die me helpen. Wat wil ik nog meer? Ik heb Jac (Orie, red.). Ireen Wüst is mijn lifestylecoach. Sven Kramer. Niels Kerstholt. Suus (Suzanne Schulting, red.) is er, met haar trek ik veel op, zowel op de langebaan als shorttrack. Kijk ik om me heen op de ijsbaan, dan zie ik alleen maar heel goede mannen en vrouwen”, vertelt ze. De ogen stralen: die zeggen meer dan woorden.
Het voelt alsof ze in dat gezelschap automatisch wordt meegezogen naar een ander niveau. Een goed half jaar geleden was Daleman, zo jong als ze was, de aanvoerster van de volgende generatie talentvolle topsporters. “Ik vind het nu heel prettig dat ik een van de groep ben. Dat ik kan afkijken van anderen. Het is interessant te volgen wat die doen. Hoe ze dingen doen. Bijvoorbeeld met Suzanne en Selma Poutsma, die net als ik shorttrack combineren met langebaanschaatsen. Zij zijn beiden olympisch kampioene, zijn de besten van de wereld. Dan is het toch fijn dat ik daar een soort van bij hoor. Het is niet dat ik heel specifiek kopieer wat zij doen, maar het gaat automatisch. Ik kan me aan hen vasthouden, want het is ook allemaal best spannend.” Lachend: “Terwijl we nu nog niet eens wedstrijden rijden.”