‘DIT MOMENT STAAT SYMBOOL VOOR ALLES DAT IK IN MIJN CARRIÈRE HEB NAGESTREEFD’
“Alles kwam samen op dat ene moment. Ik wist mezelf te verrassen met een prestatie waarvan ik nooit had durven dromen. Van de vele bijzondere dingen die ik heb mogen meemaken springt deze gebeurtenis eruit. De 1500 meter van het WK Afstanden 2011 in Inzell bleek een heel speciale.
Ik was al enkele jaren actief in de schaatswereld, reed mee in World Cups en nam deel aan Europese en wereldkampioenschappen. Mijn drijfveer was altijd om mezelf te verbeteren: sterker worden, technisch verbeteren, en persoonlijke records rijden. Het was mijn passie om keer op keer sneller te gaan en mijn eigen grenzen te verleggen. Ik had echter nooit gedacht dat ik me op een dag bij de absolute wereldtop zou voegen, laat staan dat ik op het podium van een WK zou komen.
De dag van de 1500 meter begon zoals elke wedstrijddag. Ik had geen bijzondere verwachtingen anders dan mijn taak goed uitvoeren: diep zitten, de bochten uit versnellen en mijn eigen race rijden. Mijn focus lag op een snelle start, een krachtige eerste ronde en een goed ritme. Tijdens de race voelde ik dat het heel goed ging. Alles viel op zijn plaats. Ik reed een van mijn beste races ooit en toch had ik bij het passeren van de eindstreep en het zien van mijn tijd niet direct het idee dat het genoeg zou zijn voor het podium. Er moesten nog sterke concurrentes na mij komen, onder wie de Canadese Christine Nesbitt.
Mijn coach Jac Orie ging uit zijn dak van enthousiasme, iets wat me langzaam deed beseffen dat het niet zomaar een goede rit was, maar een uitzonderlijke prestatie. Het ongeloof sloeg toe toen duidelijk werd dat alleen Ireen Wüst sneller was. Ik, als jong meisje ooit begonnen met schaatsen op de Uithof in Den Haag, stond ineens op het podium van een WK. Het leek onwerkelijk.
Op het podium, waar ik het zilver omgehangen kreeg, besefte ik wat ik had bereikt. Als kind droomde ik niet eens van zulke hoogten. Ik was vooral bezig met stap voor stap beter worden, zonder te ver vooruitkijken. Dit maakte het moment dat ik mijn naam op het scorebord zag staan des te specialer. Het voelde alsof al het harde werk, de vele trainingen, en de offers die ik had gebracht, hun vruchten hadden afgeworpen.
Die dag in Inzell gaf me het vertrouwen dat ik nog nooit eerder had gevoeld. Het was de bevestiging dat ik tot de besten van de wereld behoorde: een moment van pure vreugde en dankbaarheid voor de mooie kansen die ik heb gehad en de fijne schaatsploegen waarin ik heb gezeten. Die tweede plek in Inzell, dat onverwachte succes, staat symbool voor alles dat ik in mijn carrière heb nagestreefd: het beste uit mezelf halen en genieten van elke stap op weg naar de top.”