* Alle informatie over het ISU WK Afstanden in Calgary is hier te vinden.
* Voor alle uitslagen moet je hier zijn.
5 km mannen: Patrick Roest rekent zich keurig naar 2e wereldtitel
De eindzege in de wereldbeker liet hij schieten. Patrick Roest jaagt op kampioenschappen, niet zozeer op geld. Daarom bleef hij in Salt Lake City achter na de World Cup: de heilige graal lag op hem te wachten op die andere snelle ijspiste, in Noord-Amerika. Daar moest het goud weer worden weggekaapt dat bij de 5 kilometer hoort. Het werd een kwestie van goed doorrekenen om de grote Italiaanse rivaal Davide Ghiotto te vloeren, maar hij slaagde er glansrijk in. Zijn eindtijd: 6.07,98. Ghiotto finishte op 6.08,61 en was daarmee weer nipt sneller dan de Noor Sander Eitrem: 6.09,00.
Roest had zes keer een snellere doorkomsttijd dan Ghiotto; zijn tegenstander liet zeven keer een rappere score afdrukken. het bleek niet genoeg, want de Nederlander was bij machte de in de rit voor hem gestarte Zuid-Europeaan keurig onder de duim te houden. Hij 'zeilde' steeds door het elektronisch oog aan de streep met een rondetijd tussen 28,98 seconden en 29,55: hoe vlak kun je het uitvoeren?
"Ik ben blij dat ik mijn titel heb kunnen verdedigen", zo keek Roest verheugd terug. "Het was een kwestie van rustig blijven en dat deed ik. De race was zo vlak als een dubbeltje. Ik geniet van het schaatsen. Dit was mijn beste afstand, de komende dagen worden lastiger. Als ik met mijn verstand blijf presteren, kan ik hopelijk een mooie tien kilometer rijden."
Nederland heeft een ongekende staat van dienst op de 5 kilometer met de wereldtitels van onder anderen Gianni Romme, Rintje Ritsma en Sven Kramer. In de geschiedenis van het WK Afstanden waren er slechts vier ‘buitenlanders’ die goud pakten op deze afstand: Chad Hedrick tweemaal in 2004 en 2005, Sverre Lunde Pedersen in 2019, Ted-Jan Bloemen in 2020 en Nils van der Poel in 2021.
Een man om in de gaten te houden was op voorhand Ted-Jan Bloemen. Hij ging enkele weken geleden in Salt Lake City op jacht naar het wereldrecord, maar dat mislukte jammerlijk. Vervolgens schreef hij de wereldbeker in Québec op zijn naam met een indrukwekkende race. Hij had graag zijn Canadese fans nu wel willen trakteren op een tijd onder de zes minuten. Die poging kon hij na een paar ronden al staken: de rondjes waren simpelweg te traag. Bloemen strandde op plaats vijf, met 6.12,66, nog achter de uitstekend schaatsende Fransman Timothy Loubineaud (6.12,15).
3 km vrouwen: Goud voor Irene!
Coach Jillert Anema moest even de neus snuiten na de bloedstollende ontknoping van de openingsact op dit WK Afstanden. Razend spannend maakte de grootste troef van TeamNL het in de slotrit van de 3 kilometer, maar ze redde het. Voor het eerst in haar carrière mag Irene Schouten zich wereldkampioene noemen. Minder dan een seconde voorsprong was het verschil met de verrassend sterk rijdende Isabelle Weidemann: 3.57,10 om 3.58,01.
"Isabelles tijd verraste me niet zo erg hoor", zei een opgeluchte Schouten bij de NOS, "want ze reed onlangs in Québec al erg goed. Bovendien heeft ze dit seizoen niet aan alle wereldbekers meegedaan, waardoor ze zich uitstekend heeft kunnen voorbereiden op het WK. Ze weet hoe ze moet pieken, dus ik was er zeker van dat ze een scherpe tijd zou neerzetten. Het ging er echter vooral om dat ik zelf een goede race zou schaatsen. Dat doe ik zo nu en dan niet, maar deze was wel in orde, hè", klonk het blij.
"Ik vind het heel lastig om jaar in jaar uit in elke wedstrijd super te zijn. Dat is eigenlijk niet te doen. Daar moet ik heel veel voor opgeven. In een olympisch seizoen vind ik dat oké, in een seizoen zonder de Spelen kan ik dat niet altijd. Want daar word ik uiteindelijk ook niet gelukkig van. Alleen op de momenten dat het ergens om gaat. Zoals nu. Ik ben ontzettend blij dat het is gelukt."
Ze is wel de olympisch kampioene van Beijing op de eerste afstand van dit wereldkampioenschap, maar de Noord-Hollandse blondine miste nog altijd een gouden mondiale plak. In 2021 eindigde ze op de derde plek, vorig jaar pakte ze achter Antoinette Rijpma-de Jong – vandaag afwezig op deze afstand – zilver. Er waren tot vanavond slechts drie Nederlandse winnaressen geweest op dit nummer dat sinds 1996 21 keer is verreden: naast Rijpma-de Jong haalden Renate Groenewold (2009) en Ireen Wüst (2011, 2013 en 2017) goud.
Recordhoudster is en blijft voorlopig de Tsjechische Martina Sablikova met zes zeges. De 36-jarige bevindt zich langzamerhand echt in haar nadagen. Deze winter graaide ze een medaille in de World Cup mee. In China eindigde ze als tweede achter de vrouw die ze vanavond op het ijs moest zien te kloppen: titelhoudster Ragne Wiklund uit Noorwegen. Daar slaagde de routinier op knappe wijze in. Ze veroverde er nog maar eens een medaille mee, de bronzen (3.58,33). Marijke Groenewoud kon het niet bolwerken. Ze vertelde eerder dat ze met ploeggenotes een legpuzzel van 3000 stukjes had gekocht in Salt Lake om de vrije tijd gezellig door te komen. Ze kon ze in haar race kennelijk niet allemaal op tijd vinden..., want de rijdster uit Grou moest een pas op de plaats maken met stek vier.
Teamsprint: zilver met een bijna-wereldrecord voor de mannen
De mannen (Tim Prins, Jenning de Boo en Janno Botman) in dezelfde discipline realiseerden even een wereldrecord met een compleet nieuwe ploeg. Lang konden ze er niet van genieten, want in de rit erna dook Canada met 0,01 onder de topscore van TeamNL. Hoewel....op de scoreborden verscheen een tijd 1.17,17 die aan beide teams werd toegekend. Dat zou betekenen dat er twee keer goud zou worden uitgedeeld, en Nederland zich toch (gedeeld) wereldrecordhouder kon noemen. De duizendsten gaven uiteindelijk de doorslag: Canada toch de beste, op 0,002 volgde Nederland dat dus zilver won.
Niet getreurd, het resultaat toonde aan dat er best muziek zit in deze truc. De drie hebben daarbij het geluk dat ze al met elkaar in een team zitten (Reggeborgh), wat gezamenlijk trainen een stuk eenvoudiger maakt. Niet dat er veel is geoefend op het onderdeel; de drie jonge honden deelden wel rake klappen uit op de Olympic Oval, waarbij de krachtige handaflossing van De Boo en slotrijder Prins in het oog sprong.
"Ongelooflijk: eerst heb je een nationaal record, ben je wereldkampioen en heb je een wereldrecord. En nu is het zilver. Zo jammer", meldde De Boo. "Niet treuren, we moeten trots zijn op de manier waarop we het hebben aangepakt. Dit is een mooi begin voor ons drieën", oordeelde Botman. "Als we wat harder trainen, kunnen we die tweeduizendsten nog wel terugpakken", besloot De Boo.
De teamsprint van de vrouwen draaide op een klucht uit. Marrit Fledderus vertrok snel, Jutta Leerdam kon haar prima volgen, maar Antoinette Rijpma-de Jong moest onmiddellijk een gat laten en kon dat niet meer dichten in de drie rondjes. De uitvoering zag er knullig uit, de tijd was (bijna vanzelfsprekend) niet voldoende voor een medaille (vierde plaats). Na afloop weigerden de vrouwen de media te woord te staan. De reden: Jutta Leerdam weigert met de pers te praten tot na de 1000 meter van zaterdag, en dat grepen de andere twee nu ook aan om geen woord te wisselen over de blamage van de eerste toernooidag.
MEDAILLEWINNAARS PER AFSTAND EN KLASSERINGEN NEDERLANDERS
DONDERDAG
3000 meter vrouwen: 1. Irene Schouten, 2. Isabelle Weidemann (Can), 3. Martina Sablikova (Tsj)
NL: Marijke Groenewoud 4e, Elisa Dul 11e.
5000 meter mannen: 1. Patrick Roest, 2. Davide Ghiotto (Ita), 3. Sander Eitrem (Noo)
NL: Chris Huizinga 7e, Marcel Bosker 15e.
Teamsprint vrouwen: 1. Canada, 2. Verenigde Staten, 3. Polen
NL: Nederland 4e
Teamsprint mannen: 1. Canada, 2. Nederland, 3. Noorwegen
VRIJDAG
Team pursuit vrouwen:
Team pursuit mannen:
500 meter vrouwen:
500 meter mannen:
ZATERDAG
1000 meter vrouwen:
1000 meter mannen:
Mass start vrouwen:
Mass start mannen:
ZONDAG
5000 meter vrouwen:
10000 meter mannen:
1500 meter vrouwen:
1500 meter mannen: