Na haar zege op het Daikin NK Afstanden kende Joy Beune een kleine dip op het EK, maar inmiddels is haar vorm alweer groeiende richting het belangrijkste toernooi: het wereldkampioenschap half februari in Calgary. In tegenstelling tot de rest van het deelnemersveld startte Beune met rondjes in de 29 seconden, zonder echt in te storten aan het eind. "Ik ging zeker wel kapot", vertelt Beune bij de NOS. "Mijn hoofd spatte uit elkaar van de pijn. Tot de laatste ronde lukte het om door te rijden, daarna was ik echt klaar. De winst heb ik in de eerste rondes gepakt en dat leverde mij de zege op."
"Ik wilde technisch goed rijden en focuste me op de bochten. Vaak zit ik vlakbij de pion bij het ingaan van de bocht, waardoor ik me vast rijd en het mezelf heel moeilijk maak. Ditmaal sneed ik ze goed aan. Zo kon ik op de rechte stukken meer ontspannen rijden en me sparen, zodat ik vervolgens de bochten weer aan kon vallen." Hoewel Beune alle rijdsters op flinke achterstand reed, heeft de overwinning een rare bijsmaak. Want op het NK Afstanden miste ze kwalificatie op deze afstand. In Calgary zal ze tijdens het WK individueel alleen verschijnen op de 1500 en 5000 meter. "Die 1500 wil ik zeker winnen. Met de wedstrijd word ik beter. Vandaag een pr gereden, waar ik heel blij mee ben."
Kjeld Nuis speelde een bijrol in de door Jordan Stolz gedomineerde 1000 meter. Hoewel de Nederlander kon genieten van de show van de Amerikaan, beleefde hij weinig plezier aan zijn eigen wedstrijddag in Noord-Amerika. Hij kwakkelt al de hele winter met zijn gezondheid en ook in Salt Lake City was het raak. De handdoek in de ring gooien en zich afmelden wegens een griepje, zoals hij in Polen deed, daar wilde Nuis niet aan. “Vanmorgen heb ik met de dokter overlegd, hij raadde me aan om niet te rijden. Maar als ik niet gestart was, kelderde ik in het wereldbekerklassement en dat is zonde”, vertelt Nuis bij de NOS.
“Mijn sportershart zei: 'ready, go, volle bak!' Maar ik moest met de rem erop schaatsen en dat voelde heel triest. Het doet wat met je als sporter wanneer je zo moet starten.” Nuis vocht tegen zijn emoties. “Dit doet me echt zeer, naar zo'n wedstrijd kijk je het hele jaar uit. Ik heb hier mijn naam op het bord staan (doelend op zijn wereldrecord 1500 meter, red.). Dan wil je bij de snelste tijden in de buurt komen.” Nuis probeerde zijn lijf te sparen en finishte als negentiende, in een tijd van 1.15,16.
Een halve seconde sneller was Jutta Leerdam (1.14,65), die al maanden worstelt met een vastzittende enkel. Hoewel ze nog een redelijke eerste ronde van 26,8 op de klokken zette, finishte ze ruim een seconde later dan winnares Miho Takagi. Na afloop stond ze verslagen de NOS te woord. “Het eerste wat ik dacht was: dit is mijn laatste wedstrijd die ik rijd dit seizoen. Ik voel me niet mezelf en heb er geen plezier meer in. Op het ijs kan ik mijn kracht niet kwijt. Ik rijd slechts op zestig procent en dan nog ga ik helemaal op een hoop.”
De schaatsster van Jumbo-Visma probeert zich te focussen op haar sport en de zorgen over haar enkel naar de achtergrond te drukken. Omdat het haar schaatsen zo beïnvloedt, lukt het haar niet zich ervan af te sluiten. “Qua coördinatie voel ik helemaal niks. Diep zitten, terugsturen, inhangen, het is gewoon weg. Ik rijd op mijn tenen. Alles om mijn enkel heen verkrampt, waardoor ik het ook niet met mijn spieren kan opvangen. Elke dag probeer ik het opnieuw en opnieuw.”
De medici blijven gissen naar de precieze oorzaak. “Het schijnt uit mijn middenvoet te komen. Iedereen kijkt ernaar. Voor het WK in Calgary laten we nieuwe fysio’s invliegen en daar hoop ik het op te lossen. Ik ben benieuwd hoe ik het ga oplossen in drie weken.”
Alle resultaten van de eerste World Cup-dag zijn hier terug te lezen.