Gary Hekman jaagt op zevende NK-titel: ‘Toch mijn eerste liefde’

Eerlijk is eerlijk: Hekman is in eerste instantie al blij dat hij deze zomer weer marathons kan skeeleren. Vorig jaar stonden rugproblemen hem niet toe vaak te starten. “Ik was echt zoekende, elke keer als de rugpijn een beetje over was en ik weer op skeelers stond, kwamen de klachten snel terug. Het is best wel belastend. Ik zocht de wedstrijden niet op, hoe graag ik ook wilde. Dit jaar heb ik geen last meer van mijn rug en is het mooi om weer wedstrijden te rijden, dit is toch mijn eerste liefde.”

Dat werpt vooralsnog zijn vruchten af. De Gramsbergenaar schoof dit seizoen met uitzondering van de ONK in Hallum telkens mee in de beslissende kopgroep met twee podiumplekken als gevolg. “Die overwinning? Dat moet op het NK dan maar”, zegt hij met een lach. Het tekent de ambitie van Hekman, die na de moeizame vorige zomer ook een moeizame winter kende. Pas op het allerlaatst zette hij een uitroepteken door de 150 kilometer in het Zweedse Luleå te winnen. “Heel het jaar geen overwinning pakken, dat was voor mij wel heftig. Die Grand Prix was nodig en fijn, een enorme opsteker.”

De lessen uit een matig marathonseizoen werden getrokken, onder meer dat Hekman en zijn teamgenoten meer op skeelers wilden staan in aanloop naar het ijs. “Daar is gehoor aan gegeven”, erkent Hekman. “Alle ploegen zijn ermee bezig, dan valt het qua hoeveelheid trainingen nog mee bij ons.” Toch is het voor de Reggeborgh-formatie makkelijk om op hoog niveau te trainen als de wieltjes ondergebonden worden. “Dat komt door de unieke samenstelling van onze ploeg, iedereen komt uit dit wereldje of heeft er zijn opleiding genoten. Dat gaat van Bart en Evert Hoolwerf tot Casper de Gier en Jordy van Workum. Allemaal skeeleraars, het niveau zit dicht op elkaar en dan is het makkelijker te doen met zijn allen.”

Het blok van de groen-zwarte ploeg is zaterdag in Poederoijen ook weer omvangrijk, waar met die ene beruchte bocht een lastige koers op het programma staat. Hekman kwam de voorgaande jaren niet in actie op het Gelderse parcours, maar kent de verhalen en filmpjes. “De organisatie is heel enthousiast, super dat ze een NK organiseren. Dat is positief, maar van die ene bocht ben ik geen fan. Tijdens een doorsnee Cup-wedstrijd prima, maar bij het NK neemt men meer risico en weerhoudt het sommige rijders ervan te starten. De kans is groot dat er iets gebeurt, op voorhand is dat al een kanttekening in zo’n wedstrijd.”

Hekman zal zijn weg wel vinden door de krappe linkerbocht en wie weet wat er dan mogelijk is. “Wat ik nodig heb om te winnen? Goede benen, dat zou helpen”, vertelt hij met een lach. “We hebben een sterke ploeg, dat scheelt. We kunnen het spelletje spelen, hebben snelle mannen en ik ben niet de enige die het kan doen. Al zou het voor die zevende titel wel lekker zijn.” De prestatie van Arjan Smit door tussen 1999 en 2005 zeven achtereenvolgende NK-titels te pakken is volgens Hekman ‘next level’. Zelf zorgde de sterke rijder uit Gramsbergen er in 2006 voor dat Smit niet nog een achtste titel pakte. “Ik heb inmiddels een mooi aantal, hopelijk komt er nog eentje bij…”