De pittige woensdagtraining zit erop als de inlineskaters net buiten de skeelerpiste van Heerenveen neerploffen. De mannen hebben nog een trainingskamp in de Ardennen op de planning voor ze België volgende week van oost naar west doorkruisen om deel te nemen aan het EK Inlineskaten. De broers legden de laatste jaren separate routes af door de schaatswereld, maar zitten sinds dit voorjaar in dezelfde ploeg: Bouwselect/ De Haan Westerhoff. Een prettig weerzien, al wordt er niet te zwaar aan getild door de mannen uit Staphorst. “Mensen denken vaak dat wij elkaars beste vrienden zijn”, zegt Christian. “Wij wonen in één huis, maar zo vaak spreken we elkaar niet. We hebben een prima band hoor, daar niet van.” Ronald vult aan: “Op skeelers voelen we elkaar supergoed aan. Zodra we thuis zijn en de deur valt achter ons dicht, hebben we het er eigenlijk niet meer over. We hebben ook onze eigen dingen en werken onze eigen trainingen af.”
Ronald reed zijn tweede seizoen in dienst van de Reggeborgh-ploeg. Hij hoopte het met name op kunstijs betere uitslagen neer te zetten, maar de prestaties bleven uit. Op natuurijs was de rijder sterk. De derde plek in de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee was een mooie afsluiter, maar Haasjes zocht bij de ploeg van Piet Hijlkema naar een nieuwe impuls. “Ik was na het seizoen wel even toe aan vakantie”, glimlacht Ronald. “Doen we eigenlijk nooit, het is altijd een trainingskamp. Maar na twee moeilijke winters was ik er wel even klaar mee.” Hij hield zich vast aan het feit dat de wedstrijden op natuurijs nog moesten komen. “Ik betwijfel of ik het seizoen volgemaakt zou hebben als er geen natuurijs zou zijn. De lol is er gauw af als je zo rondrijdt.”
Hoe anders stapte Christian van het ijs toen het seizoen voorbij was. Bij zijn ploeg Sprog viel vrijwel alles goed voor Haasjes. Podiumplekken in de Daikin Marathon Cup, een derde plek op nieuwjaarsdag tijdens het NK, tweede en vierde op natuurijs in Winterswijk en Noordlaren. Prima resultaten voor de dan nog 21-jarige schaatser, niet wetende dat de kers op de taart nog moest komen. Met winst in de Alternatieve Elfstedentocht zorgde Haasjes voor een enorme stunt. “Een gedisciplineerd trainingsprogramma kan je heel ver brengen”, was zijn conclusie na afloop van het sterke seizoen. “Dat heeft me een stevige basis gebracht, ik merkte dat ik fitter en beter werd. Direct na het seizoen heb ik vastgehouden aan die structuur, dat gaat goed. Ook als ik even geen zin heb. Het maken van die uren doe ik met het oog op de toekomst.”
Kijkend naar elkaars ontwikkeling in de afgelopen jaren, heeft Christian er voordeel van gehad dat zijn oudere broer al op het hoogste niveau schaatste. “Ik heb heel wat jaren bij de B’s gereden en had nooit het idee dat ik tot de Topdivisie zou toetreden. Op een gegeven moment kreeg ik toch die kans”, aldus Ronald. “Het ging heel langzaam, bij Christian juist heel snel. Als je broer bij de A’s rijdt, moet je dat zelf ook kunnen, alles ging in sneltreinvaart.” Christian: “Ik heb wat ervaring opgedaan bij de B’s, maar wilde zo snel mogelijk naar de Topdivisie. Na mijn wedstrijden bij de beloften bleef ik altijd hangen om de A’s te zien. Zo reed ik op mijn 20ste al tussen de A’s en kwam Ronald op zijn 22ste op dat niveau.” Desondanks merken de twee onderling nog wel verschillen. “Fysiek heeft Ronald echt jarenlang getraind en veel werk verzet om zo sterk te worden, dat doe ik de laatste twee jaar pas. Mijn motor is nog niet zo groot als ik dacht”, zegt de winnaar van de grootste wedstrijd op natuurijs.
De mannen draaien in ieder geval een goede zomer, de resultaten spreken voor zich. Ronald eindigde op het podium tijdens de marathon van Haaksbergen, Christian zegevierde na ‘puik ploegenspel’ in Nijelamer. Samen met ploegmaat Luc ter Haar waren ze dominant tijdens het Daikin NK Baan/Weg in Rotterdam, waar ze alle lange nummers wonnen en alle drie een NK-titel pakten. Ter Haar was niet te verleiden voor de trip naar Oostende, zijn grotere doelen liggen in de winter. De gebroeders Haasjes hadden echter wel ambitie en spraken dat al in een vroeg stadium uit. “Op het NK gaven we een signaal af dat we allemaal in orde waren, dat was direct de bevestiging dat we op de goede weg waren.”
De uitnodiging van de bondscoach volgde niet lang daarna. Alleen het wegtoernooi en de marathon – die bij wijze van uitzondering een keer niet gehouden wordt op zondag – draaien de Haasjes-broers mee. “De piste? Nee, dat paste niet helemaal in het schema en het niveau ligt daar nog vele malen hoger”, zegt Christian. “Hebben we niks te zoeken, we trainen te weinig om daar echt het verschil te maken.” Veel opties voor de lange nummers heeft Nederland daardoor niet bij de mannen, Jordy van Workum (Reggeborgh) moet het daar alleen zien te rooien. Niet ideaal, erkennen de Staphorsters. Op de marathon komt Bart Hoolwerf mee aan het vertrek en start ook kersvers Nederlands kampioen Ruben Ligtenberg.
Automatisch verschuift het gesprek richting de verwachtingen voor het EK in Oostende. Een startlijst is er niet, de geruchten over alle grote kleppers die meedoen boezemen enig ontzag in. Beiden reden in het verleden al EK’s bij de junioren, maar nu staan ze aan de vooravond van hun eerste senioren-EK. “De Italianen en Fransen zullen in orde zijn. Jason Suttels en Bart Swings… Er gaan geruchten dat Swings nog wat onderdelen overslaat, dan blijft er misschien nog iets over voor de rest”, zegt Ronald. “Maar wij zijn ook sterk, starten met een goed plan en met een beetje geluk sta je hoog in de uitslag. Op skeelers zijn we goed, op de fiets draait het lekker. Fysiek zijn we prima in orde…”
Voorspellen hoever de Haasjes kunnen komen? Onmogelijk. “Maar ik wil niet afgaan in het tenue van Oranje”, zegt Ronald. “We worden geselecteerd, dat brengt een bepaalde druk met zich mee. Die leg ik mezelf op, maar we moeten laten zien dat we een aardig potje kunnen skeeleren.”
