En, hij noemt ze in een adem, de jurykorpsen die onvoldoende ingrijpen waardoor de excessen ontstaan. “Men tolereert grensoverschrijdende zaken tijdens de koers. Illegaal gedrag: vastpakken, duwen, trekken. In shorttrack registreren de camera’s wat er mis is en worden er straffen uitgedeeld. Dat ontbreekt volledig bij het inlineskaten. Je ziet ook dat de inliners die aan schaatsmarathons en de mass start deelnemen. Die permitteren zich dingen die met wortel en tak uitgeroeid moeten worden. Het zijn alleen inliners die zich er schuldig aan maken. Een langebaanschaatser die een marathon rijdt, houdt zich er niet mee bezig. Al zeg ik erbij: dat is een aanname van mij.”
Marijke Groenewoud, die later op de maandag te horen heeft gekregen dat ze de komende vier weken nog niet verlost zal zijn van het gips, is niet van plan de inlinecompetitie helemaal de rug toe te keren. "Ik was niet in Oostende om dit mee te maken. Als je dan vervolgens wordt verteld dat het gips voorlopig blijft zitten, is dat nog meer een tegenvaller. Nu is de hele toestand een gespreksonderwerp, maar als alles normaal zou zijn verlopen, zou je niemand horen. Ik vind skeeleren veel te leuk, daarom zal ik ook volgend jaar m'n wedstrijdjes rijden. Dan wordt het denk ik alleen in Nederland, omdat in de nationale races veel minder wordt getrokken en geduwd dan internationaal. Van het EK hadden we een doel gemaakt, omdat het ook lekker in de buurt was. Maar het is duidelijk dat het schaatsen geen gevaar mag lopen. Dat doet het ook niet hoor", beweert Groenewoud, die overigens net voor het belletje terug is gekeerd van een...skeelertraining. "Dat ging prima. Ik heb weinig last van dat gips", klinkt het vrolijk.
