“Meedoen aan inlinewedstrijden staat voor mij nu weer ter discussie. Kijk, in principe zijn de deelnemers geroutineerd. Maar neem het grote aantal slachtoffers van valpartijen in ogenschouw, en vergelijk dat eens met het schaatsen – nagenoeg nul – dan moet je het heroverwegen. Het is het gewoon niet waard nog te starten. Wanneer de organisatoren bovendien de rijders allerlei parcoursen op sturen waar de kansen op valpartijen om de hoek liggen, vind ik dat je hen niet langer je sporters kunt toevertrouwen. Zoek het dan uit met die sport!”, is het harde oordeel van de Fries die nooit een blad voor de mond neemt.
Zijn ergernis komt voort uit de gebeurtenissen tijdens het EK in het Belgische Oostende. TeamNL keerde terug van het toernooi met tenminste drie rijders die moeten herstellen van botbreuken, opgelopen bij crashes in een wedstrijd. Zo zit de hand van Marijke Groenewoud in het gips (vermoeden van een gebroken handwortelbeentje), wacht Christian Haasjes op een spalk voor een gebroken duim en weet Jordy van Workum dinsdag wat er zal gebeuren met zijn gebroken pols. Alle drie zijn grote liefhebbers van het skeeleren, maar hebben bij hun team een contract als schaatser. Het risico van ongelukken vindt Anema te groot. Stoppen dus, wat hem betreft.
Bondscoach Berga begrijpt de onvrede van Anema
Bondscoach Valentina Berga-Belloni begrijpt dat Jillert Anema iemand als Marijke Groenewoud, behalve marathonschaatsster ook een topper op de langebaan, liever wil weghouden uit skeelerwedstrijden. “Zij kan medailles winnen op de Olympische Winterspelen en andere grote langebaanevenementen. Dan moet je voorzichtig zijn. Toen ik Marijke zag vallen in Oostende, moest ik daar onmiddellijk aan denken. Zij had enorm veel pech. Tijdens marathon voor de vrouwen begon het te regenen. Een Italiaanse viel voor haar, daarna gingen er meer onderuit en voor Marijke was er toen geen houden meer aan. Er was niets aan te doen. Het had in haar geval niets te maken met wild-west-taferelen”, verzekert de geboren Italiaanse. “Het zou jammer zijn, mocht ze niet meer meedoen in de toekomst, omdat ze zelf heel graag dit EK wilde rijden. Ze had er echt heel veel zin in.
“Christian Haasjes viel na een kamikaze-actie van een Deense rijder”, vervolgt ze haar verhaal. “Die wilde een bocht binnendoor nemen, waaierde daardoor uit en knalde tegen Christian aan. Dit is wel een beetje hoe het er in internationaal inlineskaten aan toegaat. Nederlandse koersen zijn totaal anders, vooral omdat er minder rijders aan de start verschijnen en de pelotons kleiner zijn. Het risico van valpartijen is dan automatisch minder groot.”
Anema’s kritiek dat de scheidsrechters te veel tolereren deelt Berga niet. “De jury in Oostende deelde veel gele kaarten uit. Men was alert, scherp en trad over het algemeen goed op. Drie mensen van onze ploeg die naar het ziekenhuis moesten: dat gebeurt niet op elk EK of WK. Wat ik bedoel: we hebben ook veel pech gehad.”
Dat is opmerkelijk, aangezien inlinen bij zijn formatie een heel belangrijke trainingsvorm is in de opbouw naar het schaatsseizoen. “Wij skeeleren heel veel, en op een heel competitief niveau dat wedstrijden rijden niet per se noodzakelijk maakt. Onze rondjes zijn altijd op dezelfde plekken op de openbare weg, met bochten rechtsom zodat je binnenbochten loopt. Door steevast hetzelfde parcours te gebruiken in een omgeving waar de bewoners ons kennen, creëer je rust en meer veiligheid. Natuurlijk doet zich weleens een valpartij voor – omdat sporters zelf struikelen - maar de gevolgen zijn dan te overzien. Wat er nu allemaal is voorgevallen met ervaren atleten die zijn uitgeschakeld, is niet acceptabel”, aldus Anema. “Ik mis het besef daarover bij organisatoren.”
En, hij noemt ze in een adem, de jurykorpsen die onvoldoende ingrijpen waardoor de excessen ontstaan. “Men tolereert grensoverschrijdende zaken tijdens de koers. Illegaal gedrag: vastpakken, duwen, trekken. In shorttrack registreren de camera’s wat er mis is en worden er straffen uitgedeeld. Dat ontbreekt volledig bij het inlineskaten. Je ziet ook dat de inliners die aan schaatsmarathons en de mass start deelnemen. Die permitteren zich dingen die met wortel en tak uitgeroeid moeten worden. Het zijn alleen inliners die zich er schuldig aan maken. Een langebaanschaatser die een marathon rijdt, houdt zich er niet mee bezig. Al zeg ik erbij: dat is een aanname van mij.”
Marijke Groenewoud, die later op de maandag te horen heeft gekregen dat ze de komende vier weken nog niet verlost zal zijn van het gips, is niet van plan de inlinecompetitie helemaal de rug toe te keren. "Ik was niet in Oostende om dit mee te maken. Als je dan vervolgens wordt verteld dat het gips voorlopig blijft zitten, is dat nog meer een tegenvaller. Nu is de hele toestand een gespreksonderwerp, maar als alles normaal zou zijn verlopen, zou je niemand horen. Ik vind skeeleren veel te leuk, daarom zal ik ook volgend jaar m'n wedstrijdjes rijden. Dan wordt het denk ik alleen in Nederland, omdat in de nationale races veel minder wordt getrokken en geduwd dan internationaal. Van het EK hadden we een doel gemaakt, omdat het ook lekker in de buurt was. Maar het is duidelijk dat het schaatsen geen gevaar mag lopen. Dat doet het ook niet hoor", beweert Groenewoud, die overigens net voor het belletje terug is gekeerd van een...skeelertraining. "Dat ging prima. Ik heb weinig last van dat gips", klinkt het vrolijk.