Plannen TeamNL vallen in duigen op pechdag in Oostende

Met Marijke Groenewoud had Nederland een goede kanshebber voor de Europese marathontitel. Het plan kon nooit helemaal uitgevoerd worden. Nadat de sterke Sofia Schilder, Jet Fransen en Bente Kerkhof om de beurt een aanval plaatsten om de sprinters in moeilijkheden te brengen, was het wachten op een momentje voor Groenewoud om in de ontsnapping te geraken. Nog voordat het zover was, ging ze onderuit. “Het druppelde een beetje en op een stukje klinkers gingen ze voor mij onderuit, ik had geen schijn van kans”, vertelde Groenewoud na afloop. “In de adrenaline ben ik direct gaan achtervolgen, maar merkte al heel snel dat het niet goed was."

Nog los van de polsblessure had Groenewoud niet het idee dat ze op dit terrein verschil kon maken met de snelle vrouwen van Frankrijk. "Had niet de snelheid, misschien toch niet in bloedvorm aan de start verschenen. Wellicht kwam het door die pols of omdat ik niet helemaal topfit was." Groenewoud is na de wedstrijd naar het ziekenhuis gegaan voor een röntgenfoto. "Kon niet mijn normale slag rijden. Nu baal ik ervan dat ik meegedaan heb. Zo moet het niet eindigen."

Nadat duidelijk was dat Groenewoud geen prominente rol zou spelen, zetten de Nederlandse vrouwen zich in om er een sprint van te maken. Dat lukte, maar het grote Franse machtsblok was simpelweg te sterk voor Lianne van Loon. Net als vorig jaar werd ze vierde. “De junioren van Frankrijk reden alles dicht, de senioren hoefden niets te doen”, vertelde Van Loon. “In het laatste deel van de koers ben ik bij de sprinters achterin gaan zitten, maar de Fransen zijn heel goed. Als je in een trein achter zes Fransen zit en zij trekken de hele ronde door, dan kan ik mijn perfecte positie als eerste achter de trein nog niet benutten. In de laatste bocht liet een van de Fransen het gat vallen waardoor ik nog meer moest goedmaken. Dan hebben ze meters voorsprong, ik reed het nog dicht maar het was niet genoeg.”

Van Loon ging dinsdag tijdens de afvalkoers hard onderuit, maar kon dat in de marathon goed van zich afzetten. “Ik ben een mummy”, verwees ze naar het verband dat over haar hele lijf te vinden was. “Ik had mijn hoop gevestigd op de puntenkoers, maar werd op een gegeven moment in sprintjes verslagen door mensen die mij normaal niet kloppen. Ik had niet de punch en was best wel bang voor vandaag. Gelukkig hadden we een goede arts en fysio die me zo goed mogelijk opgelapt hebben. Echt heel jammer dat Marijke niet haar ding heeft kunnen doen. We hebben echt als ploeg gereden en ik baal dat ik het niet kon afmaken. Het was sprinten tegen een groot blok.”

De Nederlandse mannen zaten geen moment echt in de wedstrijd. Vroeg in de koers reed er een kopgroep weg die door de Belgen teruggehaald werd. Toen Bart Swings en Indra Medard halverwege vertrokken, kregen ze een select gezelschap mee. Ronald Haasjes ging kort na de start onderuit en raakte daarbij een toeschouwer. De Staphorster kwam nog wel terug in de wedstrijd, maar kon de beslissende kopgroep net niet volgen. “Ik zat eigenlijk mee, maar de Duitser voor me liet een gat vallen en toen moest ik er alleen naartoe. Swings reed zo hard, ik kwam er net niet bij en toen was het klaar. Als ik zo om me heen kijk, reden wij niet op de beste wielen. Dat is geen excuus, maar dat helpt niet mee. Op de weg ging het beter dan verwacht, maar dit is een tegenvaller. Je doet hier niet zomaar vooraan mee. Jammer dat het de laatste wedstrijd was, die vijfde plek in de afvalkoers vergeet je dan snel. Daar ben ik nog steeds heel blij mee, maar het niveau lag ontzettend hoog.”

Nadat Haasjes uit de kopgroep moest lossen, zakte hij ook vrij snel door het peloton. Daar zaten Ruben Ligtenberg en Bart Hoolwerf nog in een redelijke positie, maar het gat dichtrijden naar de kopgroep met Swings, Indra Medard, Timothy Loubineaud, Daniel Niero en Patxi Peula was een utopie. “Felix Rhijnen probeerde het nog een paar keer en ik heb overgenomen”, begon Hoolwerf zijn verhaal. “Het was onbegonnen werk. In het tweede groepje konden we nog rijden voor een top-10 klassering, maar op topsnelheid kwam ik tekort. Die jongens hebben een toernooi gereden op snelheid, ik kom van het ijs af en heb hier voor getraind de laatste weken. Geen slechte wedstrijd, maar ik had op meer gehoopt.”

Uitslagen van de marathon bij de mannen staat hier