Waar in de eerste helft van de winter zowel een zege was voor Hoolwerf als voor zijn kompaan Marcel Bosker, stokte de tandem tijdens de belangrijke tweede helft. Bij het EK viel Hoolwerf ‘na een duw van een concurrent’. De World Cup in Salt Lake City eindigde hij als derde, in Quebec volgde de ondankbare vierde plaats ‘door miscommunicatie met de bondscoach’. Tijdens het WK werd hij ‘uit de wedstrijd gereden’ en restte de vijfde stek.
Hoolwerf kijkt kritisch terug op de races én de interviews. “Dat ik opgesloten zat, heb ik zelf mede gecreëerd. Na de winter analyseerde ik met een aantal mensen de mass starts en concludeerde ik dat ik te veel excuses gezocht heb. Ik moet vooral naar mezelf kijken. In de finales heb ik steken laten vallen door zelf de sprint niet aan te gaan. Ik lette te veel op de anderen en was bang kapot te gaan. Dat mag niet meer gebeuren. De komende zomer en winter moet ik zoveel beter worden in de finale dat ik alleen maar wil winnen, koste wat kost. Uitgaan van mijn eigen kracht en altijd lef tonen. Als ik het dan niet red, ben ik niet goed genoeg. Dan heb ik het in ieder geval wel geprobeerd en niet op safe gereden.”
Maar hoe leer je kapot te gaan? “Dat is heel moeilijk. In de finale voel je je altijd slecht en dan moet je nog sprinten. Mensen onderschatten vaak hoe diep ze kunnen gaan en wat hun lichaam aan kan. Ook bij mij is het een mentale kwestie. Ik moet die knop om kunnen zetten. Als ik pijn heb, heeft een ander dat ook. In dat opzicht is het een spelletje: wie kan zichzelf het meest pijnigen om als eerste over de streep te komen? Vertrouwen is daarbij belangrijk. Zodra het startschot klinkt, moet je je alleen kunnen focussen op je doel.”
Wanneer Hoolwerf vervolgens vrij kan sprinten, behoort hij tot de top van de wereld. Al stijgt het niveau elke winter. “De breedte is de afgelopen jaren enorm gegroeid, iedereen kan bijna een slotronde rijden van 24 seconden. We moeten al bijna naar 22 hoog op een laaglandbaan om een wedstrijd te winnen. De beste vijf à zes van de wereld liggen zo dicht bij elkaar, wat het spelletje heel lastig maakt.”
Hoewel Hoolwerf tactisch veel ruimte voor verbetering ziet, is hij tevreden over zijn fysieke vorm. “De laatste twee jaar heb ik me helemaal gefocust op de mass start en rijd ik me standaard in de top-4 van de wereld. Mijn basisniveau is hoog en ik word steeds stabieler. Ook schaatstechnisch heb ik een stap gezet. Ik kan hogere snelheden bereiken en de krappe bochten beter houden.”
En niet alleen op dat onderdeel boekte hij progressie. Op de 1500 meter haalde hij ruim twee seconden van zijn persoonlijk record af en met zijn 1.45,12 werd hij vijfde op het Daikin NK Afstanden. "Dat biedt mooie kansen voor de toekomst. Niet zo gek dat ik mij plaats voor de grote kampioenschappen. Ik heb niet de illusie dat ik mee kan doen met de wereldtop - op deze afstand is het niveau mondiaal het allerhoogst - maar ik kan nog een stapje maken en richting de 1.44."
"Als ik een goede dag heb of iemand laat steken vallen, plaats ik me wellicht voor de World Cups of pak ik een medaille op een nationaal toernooi. Voor mij is de 1500 een mooi onderdeel, omdat het zo mentaal is. Je bent in gevecht met jezelf en moet alles eruit halen wat je in je hebt op pure snelheid. Ook op de ploegenachtervolging heb ik me ertussen gereden en ben ik in beeld voor de komende jaren."
De veelzijdigheid van Hoolwerf kan van cruciale waarde worden voor de 26-jarige schaatser. Want met een pre-olympisch seizoen voor de deur moet hij bewijzen dat hij van grote waarde is voor TeamNL, dat maximaal negen mannen naar de Winterspelen mag sturen. Een specialist op de mass start lijkt daardoor een kleine kans te hebben op een ticket.
En hoewel Hoolwerf afgelopen winter voor alle internationale mass starts werd geselecteerd door de bondscoach kent Nederland nog een rappe sprinter: Harm Visser. "In de marathons was hij afgelopen winter de beste in de sprint en op de mass starts zijn we aan elkaar gewaagd. Als hij laat zien sneller te zijn dan ik, is de kans groot dat hij ook een paar rijdt. Hoe dat uitpakt met de World Cups weet ik niet. Ik ben druk met mezelf en probeer mezelf te onderscheiden van de rest. Ik ben sterk en snel genoeg, moet alleen zorgen dat ik altijd voor de winst rijd."
