‘HET WAS MIJN ENIGE KANS EN DEZE GREEP IK'
"Ik heb het geluk en ongeluk gehad dat ik in dezelfde tijd actief was als Sven Kramer. Hij was mijn grootste rivaal. Het moment dat ik het wereldrecord op de 5000 meter verbrak tijdens de wereldbeker in Salt Lake City op 10 november 2007 was uitzinnig. Voorafgaand aan deze race stond het wereldrecord op 6.07,48 en was gereden door? Uiteraard, Sven Kramer.
In de ochtend voor de wedstrijd wist ik dat het ging gebeuren. Ik bereidde me voor zoals op alle andere races. Kalm en gefocust op de rit en niet denkend aan mijn tegenstanders. Al zag ik wel dat Sven enorm nerveus was. Hij reed in de dertiende rit tegen Håvard Bøkko en ik zat in de rit erna - de voorlaatste - met Øystein Grødum. Kramer had een tijd van 6.07,52 genoteerd. Hij was de snelste van de dag tot dan toe en schaatste slechts vierhonderdste van een seconde boven zijn eigen wereldrecord.
In het begin van mijn race reed ik niet zo goed. Ik voelde me moe. Toch werd ik ronde na ronde beter en beter. Ik was zelfs in staat om in de laatste twee à drie rondes te versnellen. Ik besefte dat het erin zat om hem te verslaan en ik het wereldrecord kon verbreken.
Eén van mijn kwaliteiten was om goed te blijven schaatsen en te ontspannen tijdens races wanneer de druk het hoogst was. Ook nu kon ik rustig blijven. Ik zette alles op alles en ik deed het. Ik kwam winnend over de streep met een tijd van 6.07,40. Met achthonderdste van een seconde was ik onder de oude toptijd gedoken. Ik had het wereldrecord op mijn naam geschreven! Er volgde een explosie van vreugde. Ik was al olympisch kampioen geworden twee jaar eerder. Om de snelste tijd van de wereld aan mijn erelijst toe te voegen, voelde geweldig. Het was mijn enige kans die ik had om het te doen en deze greep ik.
Kramer was niet zo blij. Beter gezegd: hij was woest, maar hij kwam nog wel naar me toe om me de hand te schudden. Ik kijk er met veel genoegen op terug om met zo'n icoon te hebben kunnen strijden. Het was één van mijn meest intense momenten uit mijn carrière, omdat het in die periode bijna onmogelijk was hem verslaan. Dit bleek ook wel uit het feit dat mijn wereldrecord maar een week heeft gestaan. Het weekend erna dook Sven er meteen met vier seconden onder..."