Daniel Niero straalde dit weekend op de piste van Heerde rust en zelfvertrouwen uit. Maar het grote talent dat jaren geleden vele internationale medailles pakte op de skates, heeft de laatste drie jaar nauwelijks wedstrijden gereden. In de winter van 2021 blesseerde hij zich tijdens een World Cup langebaan. Sindsdien worstelde hij met zijn enkel. Hij bezocht verschillende medici, onder wie fysiotherapeuten en osteopaten. Van zijn knie tot aan zijn enkel werden er onderzoeken gedaan en volgden er behandelingen.
Beetje bij beetje krabbelde de Italiaan op. “Ik was de laatste jaren heel sterk. Op de fiets en in de gym. Overal liet ik goede waardes zien, behalve op het ijs.” Door zijn blessure had Niero moeite met zijn techniek. “Hoewel ik op de rechte stukken makkelijk snelheid maakte, verloor ik die door mijn zwakke enkel in de bochten. Dit herhaalde zich ronde na ronde, waardoor ik tijdens trainingen snel uitgeput raakte. Het was een zware periode voor mij. Mijn conditie was in orde, maar dat kon ik niet vertalen naar de sport waar mijn doelen liggen: het schaatsen.” Ondanks zijn worstelingen zette de 27-jarige rijder door. “Ik wilde nooit opgeven. Ik bleef trainen, trainen, trainen.”
Inmiddels is zijn enkel in zoverre hersteld dat hij weer kan racen. In Heerde wist hij dat er op hem gelet zou worden. “Ik zette zulke goede resultaten neer op de skates, totdat ik ineens verdwenen was. Nu ben ik terug en kijkt iedereen naar mij. Zij herinneren zich de sterke Daniel van 2020 en 2021. Dat geeft mij druk, want wat als ik niet zo’n goede inlineskater meer ben?”
Hoewel het niveau tijdens de Europa Cup niet zo hoog zal liggen als tijdens het EK, heeft Niero tijdens zijn driedaagse op de Veluwe bewezen in vorm te zijn. Zowel de punten- als de afvalkoers en de 1000 meter schreef de kleine Italiaan op zijn naam. Niero is tevreden over zijn vorm, maar beseft zich dat eremetaal tijdens het EK moeilijk zal zijn na zijn blessure. “In België staan alle toppers in vorm aan de start.”
Bovendien liggen Niero’s doelen niet in de zomer, want hij wil zich focussen op het langebaanschaatsen en - mits zijn enkel weer in orde is - kwalificatie afdwingen voor de World Cups. “Dat is een extreem lastige opgave, want het Italiaanse team is heel sterk met Davide Ghiotto, Michele Malfatti en Andrea Giovannini op de mass start. Ik zal alles op alles zetten om ze tijdens de kwalificaties te verslaan. Maar als je Davide kunt verslaan, sta je gelijk op het podium van de World Cups.”
Mocht zijn missie niet slagen, heeft hij andere opties. Een daarvan ligt in Nederland. Want voor het marathonpeloton is Niero een oude bekende. Voordat de competitie in 2020 stil kwam te liggen wegens het coronavirus, eindigde de Italiaan als tweede in het eindklassement achter Bart Hoolwerf. Hij gebruikte de wedstrijden op de Hollandse kunstijsbanen en de Weissensee om vooruitgang te kunnen boeken op de langebaan. Met succes, want hij haalde daarna de World Cups.
Wellicht vraagt hij voor de komende winter weer een rugnummer aan. “Als ik de nationale ploeg niet haal, zou het een goede stap kunnen zijn om naar Nederland te komen. Dan hoef ik niet in mijn eentje te trainen, maar kan ik met een team marathons schaatsen. Zo kan ik veel rondjes rijden op hoge snelheid. Een andere mogelijkheid is trainen in Inzell. Jaren geleden wilde ik de Olympische Spelen halen en dat doel heb ik nog steeds. Tussendoor kende ik veel problemen, maar het doel is niet veranderd. The dream is always there…”
