Hoewel ze in 2022 en 2023 nog even fanatiek de marathons afwerkte, nam de motivatie van Laura van Ramshorst voor de trainingen steeds verder af. Ze kon het niet meer opbrengen uren rondjes te rijden op de fiets en besloot de schaatsen op te bergen. “Destijds was het de beste keuze, waar ik nog steeds achter sta. Ik had ook niet verwacht dat ik erop zou terugkomen.”
Maar in een privé zwaar jaar zonder marathons miste Van Ramshorst het sporten. Zonder doel schaatsen lukte haar niet. “Ik kwam bij het NK kijken op 1 januari en merkte dat ik het nog steeds heel leuk vond. Natuurijs is sowieso prachtig. Met vrienden en familie heb ik het er veel over gehad. Na bijna een jaar niets gedaan te hebben ben ik weer lekker aan het sporten. Ik heb er meer plezier in en dat is voor nu het belangrijkst.”
Net als voor haar break combineert Van Ramshorst het schaatsen met haar werk in de gehandicaptenzorg, wel zal de insteek voor komende winter anders zijn. “Tijdens de wedstrijden ben ik nog steeds fanatiek, maar ik zal er minder voor trainen. Voorheen moest ik veel laten voor de sport, dat ben ik nu niet van plan. Als ik een dagje op stap wil met vriendinnen, laat ik mijn training schieten.”
Wanneer Eline Jansen – die begin deze maand de Vuelta reed en focust op haar wielercarrière – ook meedoet aan een marathon vormen de vrouwen samen een blok. Ze zijn nog op zoek naar een derde rijdster. Roos Tabak, oud-ploeggenote en goede vriendin van Van Ramshorst zal langs de boarding staan als ploegleidster. “Het is geen team met groot budget zoals voorheen, maar een ploegje zonder al te veel verplichtingen. Ik vond het schaatsen met een team heel leuk, maar het brengt ook druk met zich mee. Naast dat je voor jezelf wil presteren heb je verplichtingen richting het team. Daarnaast had ik geen zin meer om elke keer in Heerenveen te trainen”, legt de Barneveldse uit.
Van Ramshorst moest wennen aan de fysieke arbeid. “Het begin was lastig, maar ik wist dat ik het snel weer op zou pakken. Ik heb tien jaar lang bijna elke dag getraind. Hetzelfde niveau zal ik waarschijnlijk niet halen, maar dat is prima. Ik zie wel hoe het zal lopen. Misschien word ik steeds fanatieker en wil ik er meer tijd in stoppen.”
Hoe vaak Van Ramshorst aan de start zal staan van de races weet ze nog niet. Een ding staat al wel vast: de Barneveldse vertrekt in januari naar de Weissensee, het meer waarop de natuurijsspecialiste haar carrière glans gaf. Op 29 januari 2020 finishte ze daar als eerste na 200 kilometer afzien. De winst van de Alternatieve Elfstedentocht – de belangrijkste wedstrijd in deze jaren zonder strenge vorst - was de eerste en enige zege op haar palmares. De plannen voor komend jaar zijn al in de maak. “Ik heb zin om daar weer terug te keren. Mijn ouders en een vriendin gaan mee en waarschijnlijk mijn broertje.”
Die bijzondere overwinning in 2020:
Voor hoeveel jaar Van Ramshorst terugkeert zal afhankelijk zijn van haar motivatie en resultaten. Maar ook wanneer ze haar schaatsen voor de tweede keer opbergt, zegt ze de sport nog geen vaarwel. “Afgelopen jaar mocht ik een keer proeven aan het vak van ploegleidster, maar die ambitie heb ik zeker voor de toekomst. Eerst wil ik zelf alles op de rit krijgen. Ik ben 29, als ik nog marathonwedstrijden wil rijden, moet ik het nu doen. Over tien jaar kan ik ook nog ploegleider worden.”