Het was de laatste edities niet bepaald een vetpot voor de organisatoren van Hallum, maar na de noodkreet van afgelopen jaar lijkt er iets veranderd te zijn. “Wat willen jullie”, vroeg organisator Bram Buruma aan de rijders. “Wij doen het voor de skeeleraars.” Er werd geschoven met de datum, de wedstrijd behoort nu tot de Marathon Inline Cup en er werden kortere afstanden ingevoerd voor een nieuwe categorie rijders. En toch, ook het hoofdmaal (de 100 kilometer voor mannen en 63 kilometer voor vrouwen) trok meer deelnemers dan de voorgaande jaren het geval was. Of daarmee de ommekeer ingezet is, moet de tijd uitwijzen: feit is dat de organisatie in 2024 kan terugkijken op een geslaagde editie.
Ook in sportief opzicht viel er wat te juichen, vooral voor aanhangers van Albert Heijn Zaanlander. De ploeg zat de voorbije week op trainingskamp in Limburg, maar wel met de wedstrijden in Hallum in het achterhoofd. Dat wierp zijn vruchten af, zag een tevreden Jillert Anema. “Gelukkig bleef het droog”, zei de leermeester uit Bontebok. “Anders waren het heel andere koersen geworden.” Anema zag zijn pupil Marijke Groenewoud al in de eerste ronde vertrekken. Ze werd nog teruggehaald, maar niet veel later was het alsnog raak en koos de van oorsprong Hallumse het ruime sop. Met een machtige voorsprong van vijf minuten pakte zij voor het derde achtereenvolgende jaar de overwinning. Patricia Koot en Bente Kerkhoff maakten het podium compleet.
“Geen flauw idee hoe groot mijn voorsprong was”, zei Groenewoud na afloop. “Toen ik de eerste keer wegreed was het nog heel ver, ik ging daardoor iets meer op reserve. Met anderhalve ronde te gaan voelde ik dat het moment daar was en heb ik een gat geslagen.” De Limburgse trainingsweek én drie ronden over 21 kilometer lange parcours van Hallum lieten de sporen na bij Groenewoud, die met een haperende stem haar verhaal van de wedstrijd deed. Na die plichtplegingen zag ze vanaf de zijkant hoe Jordy Harink en Kevin van der Horst de medevluchter Robert Post erg moeilijk maakten. De man van Jumbo moest na het aanvalswerk van de mannen uit Staphorst en Rouveen lossen, de beide ploegmaten gingen samen op de finish af.
Na de zege in 2023 voor Harink was het nu feest voor Van der Horst. Gehuld in het rood-wit-blauw van zijn NK-overwinning vorig jaar, mocht Van der Horst nu ook in het noorden van Friesland de hoogste podiumtrede beklimmen. “Een heel mooie”, verzekerde een trotse Van der Horst. “Vroeger waren er meer van dit soort klassiekers, maar deze is overgebleven. Toch de mooiste”, verklaarde hij. Van der Horst en Harink bleven aan het eind van de koers samen over, maar de tandem was over de gehele 100 kilometer lange wedstrijd zeer actief. Bijna bij elke aanval was Van der Horst vertegenwoordigd in de kopgroep.
Als je vooraan zit, hoef je niet in de achtervolging, luidde het Cruijffiaanse advies van Anema tijdens de voorbespreking. “Dat hebben we gedaan”, vervolgde Van der Horst. “De ploeg moest een paar keer hard werken omdat de situatie niet ideaal was, maar met Daan en Jorrit (Gelling en Bergsma, red.) hadden we twee mannen die zich helemaal leegreden om mij, Jordy en Sjoerd den Hertog in een goede positie te houden.” Het pakte voortreffelijk uit. Na het leidende duo pakte Sjoerd den Hertog de jagende Jorian ten Cate in de laatste kilometers nog terug en bestond het volledige podium bij de mannen uit rijders van Albert Heijn Zaanlander.
Voor Van der Horst zelf was het bovendien de eerste overwinning in dienst van de nieuwe ploeg. Een welkome opsteker nadat het de eerste skeelermarathons van dit jaar nog niet vanzelf ging. Waar een groot deel van de ploeg op Tenerife zat de afgelopen weken, verbleef Van der Horst in Nederland in een hoogtetent om naar zijn topvorm toe te groeien. “We deden alleen maar duurwerk op skeelers en de fiets, dan weet ik dat het niet super is. Ik had geen versnelling. In Haaksbergen reed Jordy vooruit en ben ik blijven demarreren om te trainen op die versnelling, dat pakte vandaag heel goed uit.” De winst in deze wedstrijd was voor Van der Horst de bevestiging van wat zich al enige tijd aandiende. “Ik hield altijd meer van dit soort koersen dan zo’n wedstrijd als het NK, toen ik met een sprintje won. Vorig jaar heb ik bewezen dat ik erbij hoor. Dat het nu direct na de overstap ook lukt, ben ik heel erg blij mee.”
De Staphorster is een van de voorvechters van het skeeleren en toonde zich tevreden met de wijzigingen die gedaan zijn om meer ‘schaatsers’ naar Hallum te trekken. “Dit zijn de dagen waar je het voor doet”, voegde Van der Horst toe. “Net zoals de 200 kilometer op de Weissensee, dit zijn de mooiste dagen van het jaar. Als je de kop ervoor hebt, zijn dit de wedstrijden. Zo’n NK is leuk, zeker als je wint, maar dat is echt een racebaan. Hier speel je meer tegen de elementen, probeer je anderen op de kant te zetten. Dat is het mooist.”
De donkere wolken verzamelden zich zaterdag alsnog boven Hallum, maar op dat moment hadden de laatste noten van het Wilhelmus al geklonken en kon iedereen huiswaarts.
Uitslagen van het ONK Hallum staan hier.
