De architect van Neerlands opmars mag Harry Oosterhuis genoemd worden. Hij legde als teammanager de basis onder het huidige topsportklimaat.
Ga eens met ons terug naar het goud van Michel Mulder op de 500 meter op het WK.
"Ik weet nog dat ik een brul gaf toen hij over de lijn kwam. Potverdikkie! De doorbraak, het heeft gewerkt! Vanuit helemaal niets naar wereldkampioen. Je werkt ergens jaren voor en het lukt, dat is toch speciaal. Ik weet nog precies hoe het regende, en hoe de kwart, halve en finale heel snel achter elkaar werden verreden."
Kun je uitleggen van hoe ver Nederland heeft moeten komen?
"In de jaren negentig vroegen we ons af of we überhaupt naar de internationale toernooien toe moesten. We hadden er echt niets te zoeken, reden continu achteraan. Wij waren druk met marathons, terwijl ze dat buiten Nederland amper deden. En wij hadden vrijwel geen skeelerbanen, al helemaal geen pistes. Ieder jaar was in die tijd een dieptepunt. We waren blij met kwartfinales. Daar halen we nu onze neus voor op."
Je stopte in 2004 als voorzitter van de skatebond en kwam in 2008 terug als teammanager. Wat trof je aan?
"Ik kwam terug om het fusieproces van de skatebond (SBN) met de KNSB te begeleiden, omdat de SBN nagenoeg failliet was door wanbeleid van het bestuur. Op het gebied van topsport was helemaal niets geregeld. Er was geen subsidie aangevraagd, er was geen trainer, er was geen programma. Het was een dieptepunt."
Wat heb jij toen gedaan?
"Subsidies geregeld en Desly aangesteld. In 2009, een jaar later, hebben we de Topsport 1-status afgedwongen bij NOC*NSF. Vanaf toen kregen bijna tien skaters, waaronder de Mulders, Kamminga, De Vries, Huisman en Ariëns, een minimumloon. Ze konden prof worden. We hebben een trainingscentrum ingericht in Heerenveen en we hebben een houten indoorbaan gekocht. Konden we voor een prikkie krijgen, 25.000 euro. Desly zei: 'Deze moeten we kopen, anders worden we nooit wereldkampioen.' Je weet hoe beslist ze kan spreken. Ik geloof haar."
Waar komt het geloof in Desly Hill vandaan?
Van haar eerste periode in Nederland (vanaf 2004, red.) weet ik dat ze bijna altijd gelijk krijgt. De talenten die ze scout breken bijna altijd door. Ze piekt op de juiste momenten met haar atleten, de atleten werken al jaren en jaren met haar samen en het belangrijkste: de resultaten werden en worden jaar na jaar beter. Ze zei tegen me: 'Ik ga hier niet weg voordat iemand wereldkampioen is geworden'."
Was het wereldkampioenschap van Michel de beloning voor al jullie werk?
"De echte beloning kwam later, toen Michel wereldkampioen en olympisch kampioen werd op het ijs. Niemand geloofde vijf jaar geleden in de combinatie van schaatsen en skeeleren, behalve wij. We zijn zo vaak voor gek verklaard, en nu heeft iedereen het over multidisciplinair sporten. Wij hebben in die jaren zo ons best moeten doen om coaches als Gerard van Velde zover te krijgen dat ze mochten skeeleren. Het scheelde niet veel of we hadden de huidige medaillewinnaars aan het schaatsen verloren. Nu presteren ze goed in het schaatsen dankzij het skeeleren."
Waar staan we nu?
"We zijn nu op een punt dat we op moeten passen dat we niet alles weer kwijtraken. De heren zijn hun topsportstatus al kwijtgeraakt, de budgetten voor de topsportprogramma's staan onder druk en er is de laatste jaren veel onduidelijkheid rondom de coaches."