Je tilt je spullen van de bagageband en gaat naar Enschede. Naar wat? Naar Enschede. Oftewel, een stad met een naam die je met jouw zangerige Engels niet eens normaal uit kunt spreken. Want welk volk verzint dat nou, die harde g?
Het volk waar je de komende jaren nog veel mee te maken krijgt. Want daar, in het oosten van Nederland, begin je aan een andere sport. Eentje die wel Olympisch is, aangezien jouw eigen sport dat frustrerend genoeg niet is. Een sport die veel op de jouwe lijkt, maar toch net even anders is: schaatsen.
Het lijkt opvallend simpel. Een baan van 400 meter helemaal voor jezelf. Je rijdt een rondje en zorgt dat je zo snel mogelijk bij de finish bent. Tactiek? Overbodig. Opletten of iemand van een ander land je komt blokken? Welnee, je hebt slechts één tegenstander en die rijdt in zijn eigen baan.
Maar ja, die dunne ijzers en die gladde ondergrond.
Dat schaatsen toch niet zo simpel is leerde de Australische skeeleraar Daniel Greig toen hij het ijs op stapte en er helemaal niets van kon. Gelukkig was het december 2008 en was er nog geen publiek op de pas geopende baan in Twente. Met het ijs voor hemzelf was hij blij dat niemand hem kon uitlachen. Maar ruim drie maanden later schaatste hij al 36.8 seconden op de 500 meter.
Inmiddels is het drie jaar later, Daniel is 19 jaar oud en traint nog steeds bij Desly Hill, degene die hem ooit overhaalde te gaan schaatsen. Hij heeft voldoende stroopwafels gegeten om een heel leven op te teren en Enschede heeft plaatsgemaakt voor een naam zonder harde g, maar met harde r: Heerenveen.
Zo’n twee keer per dag sjokt Daniel met zijn sporttas op zijn rug naar Thialf, terwijl de sponsorauto’s hem voorbij razen. Hij woont op driehonderd meter afstand van de ijsbaan. Dankzij logo’s op zijn schaatspak heeft hij een onderkomen en voldoende geld voor eten.
Steun van de Australische bond hoeft hij echter niet te verwachten. Zij stellen de voorwaarde van een top tien klassering op een WK. Daniels beste klassering tot nu toe: 16e op het WK sprint, met een 12e plaats als beste afstandsklassering.
Zijn doel voor het WK Afstanden in Inzell mag duidelijk zijn: die top tien. Maar Daniel kijkt ook verder dan dat. Geïnspireerd door zijn voorbeeld Chad Hedrick kijkt hij naar Sochi. Top vijf of hoger is daar het doel. Hij heeft nog drie jaar en gaat nu al met sprongen vooruit. Dus stel, je bent Nederlands topsprinter, dan kun je vanaf nu rekening houden met Daniel Greig. Toch?
Op je zeventiende naar de andere kant van de wereld, dat is heftig.
,,Dat viel mee. Ik was al erg zelfstandig en hou van sporten en reizen. Alleen mijn moeder vond het niet leuk mij te missen.’’
Wat ben je nou, langebaanschaatser of skeeleraar?
,,Beide, ik doe het ook allebei nog steeds, ook in de winter. Maar als iemand het vraagt, dan laat ik mijn antwoord afhangen van degene die het vraagt. In Australië zijn zowel skeeleren als schaatsen onbekende sporten, dus ik ga snel voor de sport, waarvan ik denk dat zij die kennen.’’
Wat mis je het meest aan Australië?
,,De zomer. Ik word wit! Maar ik vind het hier in Holland erg leuk. De mensen zijn aardig, ik zit veel liever hier dan in Amerika, waar iedereen zo nep is.’’