De Weissensee en het BAM Schaatsteam, da’s niet altijd een even gelukkig huwelijk. Het aantal overwinningen van de mannen in groenoranje op het Oostenrijkse bergmeer bleef in de loop der jaren beperkt. Natuurlijk, twee jaar terug was er die prachtige zege van Jorrit Bergsma in de Alternatieve Elfstedentocht. En er waren meer lichtpuntjes. Maar zo succesvol als op kunstijs was de ploeg er nooit.
Vorig jaar bleven de mannen van BAM zelfs helemaal verstoken van een zege. Het verblijf aan de Weissensee liep destijds uit op een teleurstelling. "Dat waren we dit jaar dus niet van plan", liet Stroetinga duidelijk weten. Al gaf hij meteen ook wel deels de reden voor het schrale jaar. "Door de langebaanverplichtingen dunde onze ploeg vorig jaar steeds verder uit. Uiteindelijk bleven alleen Willem Hut en ik over. Nu zijn we hier met de volledige ploeg, en dat wilden we laten zien ook."
De mannen van BAM waren inderdaad nadrukkelijk aanwezig. Aanvallend, met de jarige Jorrit Bergsma en Bob de Vries, met een controleur in de persoon van Willem Hut, en uiteindelijk met Stroetinga als de afmaker. "We hebben zeker wel geprobeerd weg te komen", zag ook Stroetinga, "maar dit was toch wel een beetje ons scenario voor vandaag."
Er waren ook andere mannen die bijdroegen aan de amusementswaarde van de koers. Op het bar koude bergmeer was Robert Bovenhuis onteketend. Geen idee wat de lange man uit Staphorst die ochtend als ontbijt had genuttigd, maar er zat zeker een portie strijdlust in. De rijder van Equipe Renault was onvermoeibaar en koos de aanval zodra het tempo in het peloton ook maar even stilviel. Bovenhuis ontwikkelde zich zo tot de absolute smaakmaker van de koers, maar meer dan respect leverde het hem uiteindelijk niet op. Bovenhuis kreeg niet de gelegenheid om echt te ontsnappen.
Joost Juffermans liet zich van voren zien, net als de jongeling Sjaak Schipper van Wadro. En natuurlijk was er de op natuurijs altijd indrukwekkende Bram Bruschke. In de diepvrieskou was het ONK zo honderd kilometer langs een meer dan interessante koers. Maar naarmate de finish naderde kreeg de vorm van de ontknoping steeds duidelijk contouren.
Met de streep in zicht zette BAM alles op Stroetinga. "We hebben het eigenlijk net zo aangepakt als op kunstijs. Een trein gemaakt, en de jongens zetten mijn geweldig af." De laatste paar honderd meter moest Stroetinga het zelf doen. "Het kan natuurlijk altijd nog fout gaan, maar nu gelukkig niet." Crispijn Ariëns bleef nog het dichtst bij hem in de buurt, Karlo Timmerman sprintte naar plaats drie.
Stroetinga was echter de enige die echt reden tot juichen had. "Als er straks in Nederland geen NK komt, is dit toch echt een van de belangrijkste koersen van het jaar. Een hoofdprijs, ja." Maar dat eventuele NK in Nederland zweeft nog altijd boven het peloton. De voorspellingen variëren, van dooi na het weekeinde tot nog aanhoudende vorst. "We zien het wel", vindt Stroetinga. "De Weissensee is mooi, maar natuurlijk wel uit nood geboren. Als we op natuurijs in eigen land kunnen rijden, is dat altijd mooier."
Hoe het programma van zijn ploeg voor de komende dagen eruit ziet, kon Stroetinga nog niet zeggen. "Daar hebben we het nog niet over gehad." Wel vast staat dat Jorrit Bergsma en Bob de Jong in gezelschap van trainer Jillert Anema snel na de finish van het ONK koers zetten naar Nederland. "Maar dat is voor verplichtingen op de langebaan. Wij zien wel hoe het hier gaat. Voorlopig ben ik dik tevreden met deze overwinning."
Tevreden was ook Ariëns, al stond hij dan niet op de hoogste trede van het podium. De Brabander legde voor de tweede keer in zijn loopbaan beslag op een podiumplek op natuurijs. De eerste keer was hij ook tweede, destijds ook achter Stroetinga. "Dat was in Eernewoude. Maar deze is ook mooi", vond Ariëns, die niet het gevoel had dat de eerste plaats er in had gezeten. "Ik heb lang gewacht en kon in de laatste honderd meter nog Karlo Timmerman en Christijn Groeneveld voorbij. Maar Stroetinga was echt snel."