Hij wist in de laatste meters Sjinkie Knegt te passeren. De Nederlander stak vol zelfvertrouwen de handen al in de lucht, maar Bastille drukte zijn been nog net voorbij en won. “Ik sta in Canada wel bekend om mijn sterke finish”, vertelt Bastille. “Het is altijd heel pijnlijk om op zo’n manier te verliezen. Maar Sjinkie had toch even over zijn schouder moeten kijken.”
Dat hij zo’n scherpe finish juist tussen drie Nederlanders in Nederland wist neer te zetten maakte het voor Bastille nog extra bijzonder. “Het is altijd een apart gevoel om in een finale tegen drie rijders uit één land te rijden, maar dit keer was het gekker dan ooit.”
Het Nederlandse publiek stond in Dordrecht op de banken om hun rijders naar de overwinning te schreeuwen, maar Bastille bleef kalm. “Ik wist wat ik kon en ik wist hoe ik het aan moest pakken”, vertelt hij. “Ik rijd sinds 2008 in de World Cups en heb een aantal keer gewonnen, maar zo nog nooit.”
Met hoge verwachting kijkt Bastille uit naar de finale van de relay die zondag op het programma staat. Dan treft hij met zijn ploeggenoten opnieuw de Nederlanders. “Dat ze de finale hebben gehaald is geweldig”, vindt hij. Niet omdat hij het de Nederlanders gunt, maar omdat het publiek weer helemaal uit zijn dak zal gaan.