Uiterst zorgvuldig bond Daniëlle Bekkering vanmorgen op het Belterwiede de schaatsen onder. Aan het toeval mag immers niets worden overgelaten, en zeker niet in een NK als dit. "Want misschien is het gewoon wel de laatste die ik als schaatsster meemaak", beseft ze. "Dat weet je in dit geval nooit. Nu is het de derde keer op rij, straks komt het gewoon weer tien jaar niet meer voor."
Die natuurijstitel is de enige die nog ontbreekt op de erelijst van Bekkering, die verder alles won wat er te winnen valt. "Ja, dat heb ik me ook gerealiseerd. Zou mooi zijn als die erelijst vandaag compleet gemaakt wordt, maar dat zal moeilijk worden." Want Bekkering staat er in Wanneperveen in haar eentje voor. Haar ploeggenotes zijn ziek. "En dan valt het niet meer op te boksen tegen de sterke ploegen die er rondrijden. Maar ik doe wat ik kan."
Het strijdplan van Bekkering is eenvoudig. "Ik ben alleen, kan dus niet met elke ontsnapping mee. Dan wordt het kiezen, en dat staat gelijk aan gokken. Ik probeer de juiste groep te pakken, maar ik ga vooral ook genieten vandaag. Want inderdaad, je weet maar nooit. Het kan zomaar de laatste zijn."
Even verderop rijdt Maria Sterk zich warm, de regerend kampioene. Zij won afgelopen februari op het Zuidlaardermeer, en kan die titel tien maanden later alweer kwijtraken. Sterk maalt er niet om. "Het is niet zo dat ze van mij nog drie jaar hadden mogen wachten met dat NK zodat ik de titel wat langer kan houden. Ik heb ‘m gewonnen, daar gaat het voor mij om. En ik vind het prachtig dat we nu alweer dit NK op natuurijs kunnen rijden. Dat is toch het mooiste dat er is?", stelt de Friezin.
Margo van der Merwe is er ook klaar voor. De schaatsster uit Wolvega ritst nog even jaar jasje dicht, want de aantrekkende wind is snerpend koud. Van de Merwe zit in een volledig andere situatie dan Bekkering. Zij is pas 21 en begint al aan haar derde NK. "Je staat daar eigenlijk nooit zo bij stil, maar bijzonder is het wel", erkent ze. "Ik was bijna achttien toen ik met de marathons begon, en vervolgens kregen we bijna elk jaar een NK op natuurijs."
Over dit NK is ze duidelijk. "Ik hoop dat het een mooie wedstrijd wordt", zegt ze een paar minuutjes voor de start. De twinkeling in haar ogen zegt precies wat ze daarmee bedoelt. "Ik ga kijken wat de wedstrijd doet, en dan hoop ik bij de juiste ontsnapping te zitten." Maar één ding geldt zowel voor jong als oud. "Het blijft gokken."