Ruud Borst is misschien wel een van de laatste legendes uit het marathonpeloton. Opvallend natuurlijk vanwege zijn meer dan twee lange lijf, maar ook opvallend vanwege zijn prestaties. Borst staat in de geschiedenis boeken als de nummer zes van de Elfstedentocht van 1997, en als winnaar van de Oldambtrit en de Noorderrondritten. Daarnaast zegevierde hij zowel in 1997 als in 2003 in de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee. Borst wordt eind deze maand 41 jaar en is daarmee de oudste rijder in het peloton.
Niettemin moest worden gevreesd voor de loopbaan van Borst, die geen best seizoen draaide en moest vertrekken bij zijn ploeg CRV-Interfarms. Maar zelf hield de tegenwoordig in het Friese St. Nicolaasga wonende Borst altijd vertrouwen. "Ik heb niet gevreesd, nee. Was er wel nuchter onder, had iets van ’het komt wel of het komt niet’. Uiteindelijk heb ik zelf niemand iets hoeven vragen, maar ben ik benaderd door Team Brabant. Daar ben ik blij mee. Leuke ploeg, leuke jongens."
Die blijheid is wederzijds, want ook bij Team Brabant – waar de sponsoren HTC en VTN voor iets meer armslag zorgden – zijn ze dik tevreden met de nieuwe aanwinst. "Ruud Borst is natuurlijk een man met een schat aan ervaring. Daar kunnen onze jonge jongens enorm veel aan hebben", stelt pr-manager Wout de Jong. "Daarnaast hebben we in Zweden gezien dat hij ook op het ijs nog genoeg kan bieden om een aanwinst voor onze ploeg te zijn."
Borst hield eigenlijk bij toeval dit seizoen de verrichtingen van zijn nieuwe ploeg een beetje in de gaten. "Ze vielen me op", zegt hij. En dan lachend: "Maar niet in positieve zin. Vorig seizoen zag ik Nick Uithoven en Robert van Dalen onwijs goed rijden, vol erin vliegen. Heb ik dit jaar niet gezien. En met Jochem Uithoven heb ik zelf nog gereden bij Groen Talent. Ik weet wat hij kan, maar dat kwam er niet uit. Dat vind ik jammer."
Team Brabant kwam pas tegen het einde van het seizoen op stoom en in dat opzicht zijn er parallellen met het seizoen van Borst zelf. "Dat was denk ik nog slechter", stelt hij eerlijk vast. "Maar dat had fysieke redenen. Ik heb heel lang problemen met mijn rug gehad. Dat is pas na de Weissensee door een fysiotherapeut in Zwaagwesteinde opgelost. In Zweden kon ik vervolgens meteen weer goed mee."
Borst baalde daar ook nog enigszins van. "Ik heb door die blessure een half jaar eigenlijk niet echt kunnen trainen. Als dan het rugprobleem wordt opgelost en je kunt meedoen, vraag ik me af wat ik had kunnen bereiken als ik constant fit was geweest."
Een paar maanden lang ging Borst er vanuit bezig te zijn aan zijn laatste seizoen. "Vorig jaar heb ik nog geroepen dat ik heel veel jaren door wilde, maar zoals het nu ging, was het voor mij na dit seizoen over. Tenzij er een wondertje zou gebeuren. Nou, die fysio heeft voor dat wonder gezorgd."
En zo krijgt de rijke loopbaan van Borst een vervolg tussen de Brabanders. Borst kijkt ernaar uit. Met een lach: "Ik ben al druk aan het oefenen. Als ik ergens wegga, zeg ik nu ’houdoe’."