Dat ze op de 1000 meter derde werd bij de WK in Kolomna was misschien nog wel de grootste klap voor de wereldrecordhoudster. “Ik was zo teleurgesteld, maar ik reed gewoon niet naar mijn mogelijkheden. En als je het op moet nemen tegen meiden als Jorien en Heather dan kan je geen fouten maken en een zege verwachten.”
Bowe herpakte zich wel en was tevreden met haar tweede plaats op de 500 meter. “Dat was een positief element in dit weekend, maar over het algemeen was dit niet wat ik verwacht had”, zegt ze. “Ik ben waarschijnlijk teleurgestelder dan een ander zou zijn, maar dat komt omdat ik zulke hoge eisen aan mezelf stel.”
Net als haar landgenote Heather Richardson-Bergsma leek Bowe in Kolomna een beetje over het hoogtepunt van haar seizoen heen. Ze was de winter als een raket begonnen met wereldrecords in Noord-Amerika.
“Het is lastig te zeggen waar dat aan ligt. Het enige verschil tussen dit en vorig seizoen is dat we toen de eerste twee wereldbekerwedstrijden in Azië oversloegen. Maar twee World Cups in Noord-Amerika wilden we natuurlijk niet overslaan.”
Dat ze dan op zijn minst wel het wereldrecord op de 1000 meter wist te veroveren is maar een schrale troost voor de oud-basketbalster. “Ik ben er trots op hoe Heather en ik de wereldrecords een paar keer om en om hebben scherper gesteld, maar mijn doel is om wereldkampioen te worden”, benadrukt ze. “Een wereldrecord en een wereldtitel vallen niet eens in dezelfde categorie.”
Gelukkig heeft Bowe dit seizoen nog een kans om dat doel waar te maken: het WK Sprint in Seoul (27-28 februari). “Ik neem dit weekend als een leerervaring mee. Ik ga wat fouten repareren. Ik ga daar proberen mijn races perfect uit te voeren en mezelf klaarstomen voor succes.”
“Ik ga mezelf geen beperkingen opleggen of een plafond aan mijn ambitie stellen”, benadrukt ze nog maar eens opnieuw. “Ik ga voor goud.”