Na een verknald EK Kunstschaatsen staat Niki Wories alweer voor een nieuw examen. De Challenge Cup is de laatste strohalm die de Almeerse kan grijpen om nog een kans te maken op deelname aan het wereldkampioenschap. Oftewel D-Day in Tilburg!
Het is te hopen dat het publiek net zo massaal de weg weet te vinden naar het IJssportcentrum in de Brabantse stad als in het voorbije weekend, toen de beste shorttrackers ter wereld de menigte in extase brachten. Kunstschaatsen trekt andere fans, maar bij de Challenge Cup – de belangrijkste wedstrijd op Nederlands ijs – kan iedereen gratis naar binnen: een ideale gelegenheid om deze schaatsdiscipline eens live mee te maken.
Behalve een aardige kolonie Nederlandse deelnemers die jaarlijks aan de start verschijnt (er zijn immers ook nationale titels te verdienen) blijkt de Challenge Cup dikwijls een prima tussenstation voor buitenlandse (semi-)toppers. Die doen Tilburg aan om de laatste hand leggen aan de voorbereiding op het WK dat in de laatste week van maart wordt gehouden in Boston. Een seizoen geleden gaf bijvoorbeeld drievoudig wereldkampioene Kaori Sakamoto het evenement internationale allure en stelde de Japanse niemand teleur met haar ongeëvenaarde kunsten.
Bij de komende editie zal ze er niet zijn. Wel van de partij zijn onder anderen haar landgenotes Mako Yamashita, Rinka Watanebe en Rion Sumiyoshi, en de Amerikaanse Starr Andrews. Bij de mannen heeft zich de Japanner Sena Miyake aangemeld, terwijl het Nederlandse paar Michel Tsiba en Daria Danilova het moet opnemen tegen het sterke Georgische koppel Anastasiia Metelkina/Luka Berulava, onlangs derde op het EK in Estland. Tsiba en Danilova eindigden in Tallinn teleurstellend als tiende. Omdat ze intussen wel hebben voldaan aan de WK-limiet, ligt het in de lijn der verwachting dat ze over anderhalve maand afreizen naar de VS.
Niki Wories (28) zou niets liever willen dan in te checken voor dezelfde vlucht. Om er te geraken moet ze zaterdag en zondag twee foutloze küren laten zien; slaagt ze daarin, dan zullen de jurycijfers normaliter hoog genoeg zijn om een ticket te bemachtigen. Waar het om draait is de technische score van zo'n uitslag die pakweg zes punten hoger moet zijn dan ze tot dusver heeft bemachtigd in eerdere uitvoeringen. Dat is simpeler geconstateerd dan gedaan, zo beseft ze zelf al te goed. Door de onverwachte uitschakeling na de korte kür tijdens het EK (Wories stond zo laag in het klassement dat ze zich niet had weten te plaatsen voor het free skate-programma), was ze even ten einde raad.
“Inmiddels heb ik me kunnen neerleggen bij dat zwaar ondermaatse optreden. Ik verloor niet alleen in sporttechnisch opzicht, het was een verlies in veel opzichten. Goed beschouwd voelde ik me in Estland een beetje verloren. Maar ik heb de boel moeten oppakken, omdat ik verder moet, omdat ik meer doelen heb, zoals het WK halen. Dat moet nu gebeuren op de Challenge Cup. Dat is nogal wat, daar ben ik me van bewust”, zegt Wories, die heeft bemerkt dat de druk die ze de voorbije maand heeft ervaren, iets nieuws is.
“Als je aan een EK begint in de hoop dat je je kwalificeert voor de lange kür, is dat wat anders dan te weten dat je goed genoeg bent om in de top-10 te rijden. Mijn prestaties van deze winter geven me alle aanleiding om daarin te geloven. Alleen heb ik me vergist in de component mentale druk die het presteren op dit niveau met zich meebrengt en waar ik nog onvoldoende mee heb kunnen omgaan. Niet dat we – mijn coach Thomas en mijn mentale coaches – er niets aan hebben gedaan, maar kennelijk waren de juiste ingrediënten nog niet gevonden. We pakken het nu op een andere manier aan. De vraag is wel of er genoeg tijd is tot aan de Challenge Cup. Ach, dat hoort bij een topsporter: die heeft altijd het gevoel dat hij of zij niet genoeg tijd heeft… Ik heb vertrouwen dat ik goed voor de dag zal komen.”
