Die jonge kerel van 21 uit Zuid-Holland veroverde met flair de de 47e Gruno Bokaal, vóór mannen uit commerciële teams. In de grote vierkamp van deze jaarlijkse wedstrijd legde hij op de vijf kilometer van zaterdag de basis voor de eindzege waarmee hij Remo Slotegraaf en Lex Dijkstra (beiden behorend tot Team Reggeborgh) aftroefde. Om het succes van wat meer glans te voorzien, dicteerde hij een dag later ook de wet op de tien kilometer, een discipline waaraan hij zich nooit eerder had gewaagd. Niet slecht voor een schaatsende atleet wiens gedachten makkelijk afdwalen naar andere zaken en volgens zijn trainer-coach - een gewezen militair - geen man van de klok is.
“Colin is een dromer. Hij komt nooit op tijd op de training. Dan is-ie hier vijf minuten te laat, dan komt hij daar tien minuten te laat, of dan moet hij op het laatste moment zijn schaatsen nog slijpen… Maar hij is een geweldige jongen die heel goed coachbaar is.” Dat heeft de Friese marinier graag, jongens en meiden die zich laten sturen om er een betere sporter van te worden. Hoekstra weet velen te raken met zijn methode, evengoed toppers die weggezakt waren en onder hem weer opkrabbelen (Esmee Visser, Marwin Talsma). Voor de jonge twintiger Duivenvoorden uit Woubrugge geldt dat min of meer ook. Na een drietal minder geslaagde schaatsjaren, onder meer bij TalentNED en in het KNSB KTT Zuidwest, belde vader Ramon naar Hoekstra met de vraag of er bij Team FrySk plaats zou zijn voor zijn zoon. “Hij was bijna klaar met zijn studie. Hij is gekomen en het gaat crescendo sindsdien.” Kort samengevat, aldus Hoekstra.
Op sommige momenten wel beter dan crescendo, want dat woord betekent niets meer dan groei. Duivenvoorden was zaterdagavond eerder een menselijke paddenstoel die spreekwoordelijk uit de grond omhoogschoot. Op het altijd energieverslindende ijs van Kardinge in Groningen kwamen tijdens de eerste avond van de Gruno Bokaal – en zo verwoordde de coach het – ‘alle stukjes bij elkaar’. Na een gemiddelde 38,30 op de 500 meter (negende plaats) volgde er een gezien de omstandigheden voortreffelijke vijf kilometer. 6.33,73 was geen tijd waarmee hij opzien baarde, wél stond menigeen als versteend langs de baan toen de tijdverschillen met de rest in beeld kwamen.
“Hij schaatste jongens van commerciële ploegen eraf. En ook niet met een klein beetje.
Nee, ze eindigden op tien, twaalf seconden seconden. Op de 5 kilometer!” Hoekstra doelde op Remo Slotegraaf van Team Reggeborgh (6,40,69), Stijn van de Bunt (IKO, 6.41,51), Lex Dijkstra (Reggeborgh 6.44,34) en Sijmen Egberts (Jumbo-Visma, 6.49,63). Twee van hen (Slotegraaf en Van de Bunt) hadden Duivenvoorden in de IJsselcup verslagen met respectievelijk elf en ruim twee seconden. “Deze jongen wordt alleen maar beter. ‘Nou’, reageerde Colins vader gisteravond, ‘dat weet ik nog niet zo hoor Siep’. Ik wel. Als hij een stabiele 1500 meter rijdt zondag, kan het nog mooi worden. Maar laten we niet vergeten: de hoofdzaak voor Colin was om in de Gruno Bokaal bij de eerste vijf te eindigen, want dan mocht hij naar het NK Allround.”
Voor de muziek uitlopen kan gevaarlijk zijn in de sport. Duivenvoorden had nog wel wat horden te springen, met de schaatsmijl en een debuut op de tien kilometer. Geholpen door zijn onbevangenheid en de 'geweldige conditie' waarin hij verkeerde (Hoekstra wilde het niet als vorm omschrijven), verdedigde de Woubruggenaar zich echter met verve. Op de 1500 meter tegen Slotegraaf bleef hij soepeltjes overeind: 1.51,66 tegen 1.51,99. "Straks nog de tien. Met allemaal rondjes van 33 finisht Colin op veertien minuten. Da's genoeg, want Remo heeft een te lange slag voor dit ijs en zal echt geen 13.45 rijden", had Hoekstra hardop staan voorrekenen.
Hij kreeg gelijk. Zijn groeibriljant leek op een trein die keurig volgens het afgesproken dienstrooster zou arriveren. De benen van Duivenvoorden beschikten evenwel over een klein beetje extra brandstof, waardoor hij toch een handvol seconden voor de geplande aankomsttijd binnengleed. 13.54,58 voor de winnaar, om 14.12,27 die Slotegraaf liet afdrukken. Missie volbracht. "Bizar hè", sprak hij na afloop beduusd. "Dat ik nu ook de tien kilometer naar me toe heb getrokken. Nooit eerder gereden, maar ik was er niet bang voor. Nee, ik beschouwde het meer als een gaaf avontuur. Als je vertrouwen hebt, kun je veel."