Even bij het begin beginnen. Rustperiode, languit op de bank, na drie avonden bankliggen, stuiterend door het huis, ogen zo groot als dorrels, nee geen drugs, tekort aan lichamelijke inspanning, niet fijn, weinig slapen. Ik moet snel weer wat doen. Heel snel.
Mijn Powerslide skates komen tevoorschijn. Even een blokje om in mijn spijkerbroek. Het waait hard. Met de wind in de rug is het goed te doen, maar voor de wind is iedereen een hardrijder. Eén wiel slijt aan, irritant, geen aandacht aan besteden, met de wind tegen zou ik het niet meer horen…waarschijnlijk wel voelen.
Wind tegen! Aan de ene kant het weiland, aan de andere kant het kanaal en achter mij zie ik mijn redder in nood! Ik stond bijna stil en wist dat ik zo ingehaald zou worden door een wielrenner. Ik ploeterde nog even door en toen ik weer omkeek keek in recht in het gezicht van een vrouw.
Knap werk, want binnen een minuut had ze me in de kraag gegrepen en ik verheugde mij op een iets gemakkelijker tochtje richting huis, lekker in “het wiel”. “Hé hoi” riep ik haar toe. Geen reactie. Verbeten trek, vol op de pedalen, ze zag me niet eens, ze wilde me niet zien, ze had mij door.
Ik werd gelijk gelost en ik beantwoorde het met; “Ja lekker hoor, kom op zeg!” Ze moest het gehoord hebben. Ik had een achterstandje van twee meter en met mijn blik op “het wiel” gericht moest ze mijn schaduw dichterbij hebben zien komen. Van mijn aanslijtende wiel vernam ik niks meer en na wat geworstel met mezelf zat ik er. “In het wiel”.
Ik blies wat stoom af. Ze hoorde het en zo werd ik gelijk op het kantje gezet. Afzetten was amper nog mogelijk met rechts. Ze genoot, ik wist het en ik voelde het en ik begreep niet waarom ook mijn tweede poging tot gesprek mislukte. Mijn; ''hoe hard rijd je?'' werd niet beantwoord.
Het was duidelijk. Ik was niet gewenst. Ik moest het zelf maar uitzoeken, maar ik begreep het niet. We zijn allemaal sportende dames, allemaal willen we het beste uit onszelf halen.
Ik voelde geen rivaliteit in deze training, we hadden het zó gezellig kunnen hebben. Ze had best een bakkie bij mij mogen drinken. Inmiddels was ik afgehaakt doordat ze me de berm in had gedrukt. Tjongejonge, damesgedrag. Gegroet!