Column: Ariëns bedankt!
Na die tijd zaten we verslagen in een cafeetje, wij, van team Van Werven. Tweede en derde waren we geworden op het Nederlands kampioenschap in Veendam. Dat was op zich niet slecht.
Ware het niet dat we op een ronde waren gereden. Op een ronde! Op een NK! "Dertig seconden", hoorde ik van de kant. Dat was het gat tussen hem en ons. Ik gaf een ronde lang vol gas, om te kijken hoeveel we dan dichterbij zouden kunnen komen. “Vierendertig seconden!”, hoorde ik van de kant. Ik reed vol, een tempo dat ik precies een ronde vol kon houden. En ik verloor vier seconden! Ik was daarna kapot, hij reed dertig kilometer lang datzelfde tempo.
De dader was Crispijn Ariëns. Een uur lang lang achtervolgden we met de sterksten van Nederland, maar we kwamen geen seconde dichterbij. Sterker nog, we werden gelapt. We probeerden er na die tijd, in dat Veendamse cafeetje, de vinger op te leggen. Zijn wij nu niet in orde, of is hij zo sterk? We kwamen er niet uit, en namen een biertje. Een biertje, om het te vergeten.
Ik probeer ook de KPN Inline Cup in Almere te vergeten. Als team stonden we er niet in onze sterkste opstelling en we waren vanaf het startschot volledig kansloos. Ik werd er zo chagrijnig van, dat ik de wedstrijd staakte. En weer een biertje nam na afloop. Ariëns reed ons niet op één ronde, maar op twee of drie. Mijn vorm was op zich goed, maar hoe kon die veel te vriendelijke importfries nu zo vreselijk huishouden?
Afgelopen zaterdag maakte hij gelukkig een eind aan alle twijfel. Het was heus ook een teamprestatie, want we moesten de Fransen en Belgen in het peloton wel in toom houden, maar het was vooral Ariëns zelf die het weer eens ouderwets op de heupen had. En dit keer eens niet mij en het Nederlandse peloton te kakken zette, maar de hele wereld.
Hij ging mee in een kopgroep en reed vervolgens iedereen aan stront. Zoals hij dat bij mij deed in Veendam, deed hij het in Oostende bij Peter Michael en consorten. Ik dacht terug aan dat café, waar we zo verslagen zaten, en dacht: het was geen schande.
Ze werden er gewoon afgepierd, enkele van de beste skaters in de wereld. En Bart Swings, die had zich vergist in de kracht van Ariëns en dat is eigenlijk nóg mooier. De vriendelijke Brabander soleerde keihard naar de winst en de hele wereldtop moest verplicht toekijken.
Vanaf nu rijdt hij in een wereldkampioenenpak. Dat betekent dat ik nu in een goed gezelschap van geklopten ben. Het troost me.
Geert Plender is journalist, marathonschaatser en inline-skater.