De volgende Olympische Winterspelen zijn nog best ver weg, maar toch begint het alweer te kriebelen. Hoogstwaarschijnlijk door de naderende Zomerspelen, die al geopend gaan worden op 27 juli aanstaande. Overal hoor je die woorden doorgalmen. En ik kan het niet helpen, maar elke keer bij het horen van die woorden denk ik terug. Terug aan Vancouver 2010. Waar ik drie olympische diploma's en een boel ervaring aan over heb gehouden, maar waar ik mijn droom niet waarmaakte.
Dat laatste zit mij diep en zal ik tot de dag van mijn volgende olympische ritten meenemen. Het is ook een enorme drijfveer geworden om door te zetten. Doorgaan mijzelf kritisch te analyseren en te verbeteren. Beter dan ooit in Sotsji, dat is het plan.
Mijn eerste Spelen waren goed, maar ik heb het olympische gevoel naar mijn mening niet honderd procent mee kunnen maken door het missen van een medaille. En laten we eerlijk zijn; alleen met goud kun je het volledige olympische gevoel ervaren.
Volgende week gaan wij naar Inzell, waar wij het schaatsen weer oppakken van waar wij gebleven waren bij het zomerijs in Thialf. Daar zal onze eerste wedstrijdje plaats vinden. Wedstrijden in de zomer zeggen mij meestal niet zoveel, omdat je het niveau van de winter bij lange na niet haalt. Het is meer een zware tempotraining om de verzuring weer even te ervaren.
Na Inzell gaan we nog een weekje trainen in de Oostenrijkse bergen. Dan, in die week, beginnen ook de Spelen. Dit zal zeker voor veel inspiratie zorgen tijdens vele zware trainingen. Ik hoop dat in Oostenrijk alle evenementen uitgezonden worden, zodat ik alles goed kan volgen, en hopelijk zie ik vele dromen van Nederlandse atleten uitkomen.
Op Thialf zag en zie je nu, veel meer dan vroeger, veel verschillende atleten in hun voorbereiding op hun ultieme moment. Het geeft mij een groter gevoel van verbondenheid dan wanneer je niks mee krijgt van andere atleten.
Ik heb bijvoorbeeld afgelopen jaar Epke Zonderland behoorlijk vaak in de trainingshal bezig gezien. Indrukwekkend om te zien gewoon. Zijn krachttrainingen zijn, logischerwijs, heel verschillend dan die van ons. Het is erg leuk om een klein kijkje te hebben in de trainingswijze en voorbereidingen van andere atleten voor hun belangrijkste sportevenement. Ik, als studente psychologie, vind het interessant om te zien hoe andere atleten omgaan met verscheidene facetten die ik ook tegen kom in mijn sportcarrière. En daarnaast ben ik gewoon een groot fan van sport in het algemeen.
Het is gek te zien dat wij wintersporters nog ruim anderhalf jaar moeten wachten voordat er überhaupt olympische dromen kunnen uitkomen. Toch voel je mee met de zomersporters. Ik kan me nu wel redelijk bedenken hoeveel spanningen er aanwezig zijn en dat de focus nu van scherp naar superscherp gaat. Alles wat teveel energie kost zal nu aan de kant worden gezet. Alles op alles, uitkijken naar de opening op 27 juli, omdat het dan eindelijk begint. Daar waar je vier jaar lang naartoe hebt gewerkt moet in één prestatie neergezet gaan worden.
Ik ben nu volop bezig in die vierjarige cyclus, met de World Cups en wereldkampioenschappen als mooie tussendoelen. Ik kijk uit naar de komende weken waarin de emoties van de atleten, prestaties en het publiek altijd inspirerend zijn.
Dan rest mij alleen nog alle Olympische atleten heel veel succes te wensen.
Margot Boer is langebaanschaatsster bij Team Liga.