Americano is een chique naam voor gewone koffie. Zoals veel mensen niet weten, bestaat een gewone koffie uit een espresso die aangelengd is met heet water. Een americano kan goed vergeleken worden met filter koffie. Een koffie zoals we van vroeger gewend zijn, zonder poespas.
Een koffie die altijd populair blijft en een vaste waarde heeft. Net zoals het marathonschaatsen. Elke winter weer worden de wedstrijden op zaterdagavond druk bezocht. En dan heb ik het nog niet eens over de spannende natuurijswedstrijden. Een lekkere gewone koffie past perfect bij het marathon schaatsen: geen gedoe maar juist lekker gewoon.
Daarentegen past de elegante latte macchiato perfect bij kunstrijders. Immer stijlvol geserveerd in een hoog doorzichtig glas en bestaande uit drie lagen. Onderin is het glas gevuld met een laag warme melk waarop een mooie donkerbruine espresso drijft, die vervolgens wordt bedenkt door een dikke wolk opgeklopt melkschuim.
Net als voor het maken van een driedubbele Rittberger tijdens de korte kür is voor het maken van een latte ook perfectie en focus noodzakelijk. Daarnaast speelt net zoals bij het kunstschaatsen ook de volgorde van de handelingen van de barista een belangrijke rol.
Shorttrackers gaan hoogstwaarschijnlijk voor nét even dat extraatje. Een koffie met een smaakje. Of dat nou karamel, mocca of kaneel is doet er niet toe, zolang het maar anders is dan de rest. Dat is namelijk ook wat deze tak van het schaatsen speciaal maakt.
De cappuccino is een echte allrounder. Bestaande uit een espresso, een laagje warme melk en een laagje melkschuim valt deze samenstelling bij iedereen in de smaak. Net zoals alle Nederlanders verzot zijn op het allround schaatsen. Het verveelt nooit en smaakt vaak goed.
De cappuccino is van alle markten thuis en presteert zowel goed in de ochtend als in de middag en na het avondeten. Alhoewel voor de Italianen cappuccino schenken na elf uur 's ochtends hetzelfde is als allrounden in Azië. Una catastrofe.
Sprinters daarentegen hebben sterker spul nodig. Een espresso. Of beter nog, een dubbele espresso. De schaatsers van de korte afstanden zijn dé personificatie van een espresso.
Een explosie van cafeïne die je binnen één of twee slokken op hebt. Daarnaast ben je bij het sprinten, net als bij het maken van een espresso, na één klein foutje gezien, en kan de smaak te bitter zijn of juist te flauw. En het valt niet te verdoezelen met een bak melk.
Dan bestaat er ook nog zoiets als een decafé. Wel de smaak van koffie, maar niet het effect van het zwarte goedje. Wat mij betreft is koffie zonder cafeïne als wedstrijd rijden met botte schaatsen. Ook de chai tea latte, iced skinny latte, tall non-fat soya cappuccino extra hot en een espresso frappuccino light blended koffie laat ik in deze column even buiten beschouwing.
Wellicht dat ik een andere keer op deze pareltjes terug kom. Saillant detail: het schijnt dat de lekkerste - en tevens de duurste - koffie ter wereld wordt gemaakt van de uitwerpselen van de Loewak-kat. Lekker voor bij een gevulde koek, proost.
Jan Smeekens is sprinter (espresso) bij Brand Loyalty. Lees alle bijdrages.