Column: Hulde aan de ISU
Wat ik zelf al twee weken wist, maakte de ISU afgelopen vrijdag wereldkundig. Een jurylid uit Oekraïne werd voor twee jaar geschorst. Hoezo wist ik dat dan eerder? En waarom is dat zo belangrijk?
Het is 26 oktober 2012. De Franse bond had me uitgenodigd als scheidsrechter bij de Coupe de Nice in de categorieën paarrijden (senioren) en dames (junioren). Alles verloopt zoals altijd: startvolgorde geloot, meeting met de juryleden gedaan en klaar voor de wedstrijd. Maar dan...
Een jurylid komt naar me toe en wil me in vertrouwen spreken. En vertelt me dan dat haar Oekraïense collega haar gevraagd heeft of ze hogere cijfers kan geven voor het paarrijpaar uit Oekraïne, omdat ze de punten nodig hebben om zich te kwalificeren voor de EK.
The shit hits the fan, is het eerste dat door me heen gaat wanneer ik dit hoor. Ik vraag het jurylid, of zij bereid is om dit statement op schrift te zetten, want ik wil een bewijs hebben dat ik met mijn verplichte Referee’s report kan meesturen. Dat gebeurt.
Ik stuur de kopie van haar brief bij thuiskomst meteen naar de ISU en na ontvangst van een mail nog eens het origineel per aangetekende brief naar Lausanne. Een week later stuur ik mijn volledige Referee’s report over de wedstrijd op en dan is het voor mij klaar en afwachten wat er verder gaat gebeuren.
De ISU heeft een Code of ethics. Daar moet iedereen zich aan houden. Het zijn inmiddels geschreven wetten. Je mag bijvoorbeeld niet op wedstrijden gokken (helaas in veel sporten aan de orde van de dag), en je moet natuurlijk eerlijk, objectief en neutraal blijven en rijders uit je eigen land niet voortrekken. Of collega’s beïnvloeden. De Code of ethics zegt ook dat, wanneer ik als scheidsrechter zoiets als hierboven staat hoor, ik het moet rapporteren. Anders kan ik zelf in de problemen komen. Dus uiteindelijk heb ik eigenlijk alleen maar mijn plicht als scheidsrechter vervuld.
Na oktober heeft de ISU de zaak gelukkig heel serieus aangepakt en beide juryleden in februari uitgenodigd voor een hearing. De dame uit Oekraïne verscheen niet. Maar op basis van het gesprek met het jurylid dat het wangedrag gemeld had, heeft de ISU tot twee jaar schorsing besloten, zo liet de Disciplinary Commission mij twee weken geleden weten.
Het bleek dat dit de eerste keer was dat zo’n foute actie van een jurylid echt gerapporteerd werd. En met het olympische seizoen in aantocht, is het ook een enorm sterk statement van de ISU om potentiële misstanden te voorkomen. Voor het Oekraïense jurylid gold helaas 'wrong time, wrong colleague, wrong referee'.
Kunstrijden blijft een jurysport, en soms zijn de belangen groot. Maar zaken als deze kunnen echt niet door de beugel. Vandaar dat we met z’n allen moeten blijven vechten tegen misstanden en de sport verder schoonvegen.
Voor wie het vonnis na wil lezen, kan terecht op isu.org (Communication 1795 en de Detailed Disciplinary Commission Decision eronder.)
Jeroen Prins is ISU-jurylid, ISU-scheidsrechter, ISU Technisch Controller bij het solorijden en paarrijden en commentator bij Eurosport