Column: Maak me gek!
O nee! Ik moet nog een column schrijven, maar mijn hoofd staat er helemaal niet naar. Ik voel me raar, mijn lichaam tintelt. Ik heb last van schaatskoorts.
Ik heb rode jeukerige brandende tenen: wintertenen. Vervelend? Ja, dat is vervelend, maar eigenlijk ben ik er blij mee. Niet omdat ik van jeukerige brandende tenen houd, dat zeker niet maar het betekent wel dat de winter er aan komt.
Ik kijk op alle sites. Ik lees alle kranten. Er wordt de hele dag heen en weer gewhatsappt met mijn ploegmaatjes. Wanneer en waar rijden we onze natuurijswedstrijden? Is er al iets bekend over klassiekers? Een NK op natuurijs en zelfs de tocht der tochten kwam al ter sprake.
De voorspellingen zijn goed, heel goed, al zijn ze wel heel wisselend en geloof ik vooral de meest gunstigste en koude voorspelling. Op de radio waren er zelfs al berichten over -18. Ik weet niet waar, maar het klinkt ijzig koud. Nederland staat op zijn kop, we stormen massaal naar de schaatswinkels om schaatsen te kopen, slaan chocomel en beerenburg in.
Maar toen kwam ik gisteravond in Gramsbergen en viel het tegen. Het had de hele dag gedooid. En er lagen drie wakken in de baan. Dat stond niet in mijn weersvoorspellingen, maar goed. Na een ijstransplantatie leek de baan er klaar voor. Een paar pilonnen op de baan voor de veiligheid en de dames konden weer los.
Met het hele peloton denderden we de bochten door, het was druk, smal en er zaten lelijke gaten. Het was dus opletten geblazen. Een aantal valpartijen en aanvallen later zat de wedstrijd erop en was het aan de mannen. Die hadden minder geluk, ze denderden met nog meer snelheid door de bocht, die nog meer uitgetrapt waren. Het beton kwam er op veel stukken al doorheen. Toen ging het fout: een massale valpartij maakte een einde aan de wedstrijd.
We willen zo graag schaatsen op natuurijs we maken elkaar aan alle kanten gek. Maar als het dooit en het ijs is simpelweg te dun, dan kun je gewoon niet schaatsen.
Ik probeer me vast te houden aan alle mooie weersvoorspellingen, maar waar blijft die vorst nou? Ik hoopte dat het in veenoord kouder zou zijn, dat er geen ijstransplantaties zouden zijn of gaten in de baan. Mijn tenen blijven jeuken en mijn lichaam tintelt nog steeds. Het komt eraan. De vraag is alleen wanneer en waar.
Inmiddels is bij mij het bericht aangekomen dat de vorst ons in Veenoord ook in de steek heeft gelaten. We maken ons zelf ook veel te gek. We willen zo graag, maar uiteindelijk bepaalt het weer het en hebben we zelf niets in de hand.
Mariska Huisman is marathonschaatsster en leidt op dit moment het klassement in de natuurijsvierdaagse die in Veenoord de finale zou hebben. Ze is ook actief op de langebaan voor Team Project 2018.