Column: Schaatsen in Verweggistan
Er zijn van die dagen dat mijn Facebook ontploft. Dat je merkt dat er iets interessants gaande is, en iedereen berichten stuurt en vragen aan je stelt. Dat precies gebeurde op Goede Vrijdag 29 maart.
De Franse choreograaf Jimmy Tavares kreeg een uitnodiging van kennissen van een Franse IJsshow "Delice" om met een aantal kunstrijders deel te nemen aan een show in … Turkmenistan! Waar ligt dat überhaupt?
Alles geheel op uitnodiging en kosten van de president. In bliksemtempo werden circa tien schaatsers waar Jimmy mee werkt, plus Nederlands kampioene Michelle Couwenberg opgetrommeld om mee te doen. Klein detail: het vertrek naar de hoofdstad Ashgabat was al over zeven dagen.
Nu is Turkmenistan niet een land wat bekend is als schaatsland. Sterker nog, het is niet eens aangesloten bij de ISU. Maar voor het deelnemen aan shows is dat geen probleem.
Maar wat moet je je bij dit land voorstellen? Sebastian Mellab, tweede bij de NK voor junioren, heeft het meteen opgezocht: "Het land is erg geïsoleerd en heeft net iets meer persvrijheid dan Noord-Korea. Maar het gaf een goed gevoel dat we meehielpen aan promotie voor de sport en het opener maken van het land. En ze zijn er zo enthousiast over schaatsen!"
Maar ja, niet een locatie voor een lang weekeindje in de woestijn, waar het merendeel van het land uit bestaat. In no-time werd het team bij elkaar vergaard, ook een aantal ouders gingen mee, en nu nog visa en voor sommige schaatsers paspoorten regelen. En aldus vertrok het team een week later naar Ashgabat. Aldaar trof onze delegatie een prachtig complex aan dat gedeeltelijk uit goud opgetrokken was, met ook nog een trainingsbaan ernaast.
Geen eenvoudige opgave om in zo’n korte tijd een show in elkaar te zetten. Jimmy Tavares: "We hebben thuis alleen maar een heel klein beetje op het droge kunnen oefenen. Ik kreeg wel een script wat het ongeveer moest worden, maar toen we aankwamen, werd alles keer op keer veranderd. Het zou eerst een show van 45 minuten worden, toen we aankwamen werd dat veranderd in vijftien en later weer in 23 minuten."
Ga daar maar eens in die toch al veel te korte voorbereidingstijd aan staan… En dat was niet het enige. Tot twee keer toe werd iedereen gewoon de arena uitgestuurd omdat de president dat verordonneerde. De eerste keer omdat een familielid van hem even wilde schaatsen, en daarna omdat de security moest worden gecontroleerd. Werkelijk alles in het land staat in het teken van deze grote leider.
Uiteindelijk kwam het moment suprême (na eigenlijk maar twee trainingen op het ijs) en was iedereen er zo goed en zo kwaad als dat kon, klaar voor. Dit ultieme stress-moment bracht uit alle rijders het beste los. "Ik ben zo trots op al onze schaatsers, ze hebben zich helemaal gegeven en de show zag er zo goed uit!", aldus een na afloop dodelijk vermoeide Jimmy Tavares. Blijkbaar viel de show ook goed bij de grote leider. Het team kreeg een sightseeing tour aangeboden door Ashgabat, en dit keer mocht er ook gefotografeerd worden (normaal gesproken verboden voor toeristen).
Na twee dagen kwam een bizar, surrealistisch avontuur ten einde. Een belevenis die ons Nederlandse team hun leven lang niet zullen vergeten. En nu maar hopen dat Turkmenistan zich aansluit bij de ISU, dan wil ik er wel een seminar geven.