Zijn wij als Nederland daar ook kanshebbers? Ik verwacht bij de dames geen wonderen. Een podiumplaats van Margot Boer zou zeer mooi zijn. Bij de heren is het een ander verhaal. Daar staan de gebroeders Mulder aan de start, waarbij Michel de beste papieren heeft voor een topnotering.
Sterker, zijn titel prolongeren is zeker een optie. Hij heeft laten zien dat zijn 500 meter van absoluut wereldniveau is en ook zijn 1000 meters zijn uitermate goed. Samen een garantie voor succes. Maar, en dat is typisch sprinten, dan zal je wel eerst vier goede afstanden moeten schaatsen. Eén foutje en je zakt zo een paar plaatsen in de eindranking.
Tekenend voor de toernooien op dit moment in het seizoen zijn de interviews welke door de schaatsers worden gegeven. Zelfs een debutante op een EK Allround, Yvonne Nauta, verontschuldigde zich er zelfs voor. "Ja, nee, eigenlijk is deze wedstrijd een tussenstation voor de Olympische Spelen en daardoor niet zo belangrijk."
En dit zeggen de rijders welke nog aan de start verschijnen. Ook zijn er schaatsers die simpelweg niet afreizen naar deze toernooien. Het past gewoonweg niet in hun planning naar succes tijdens de Spelen.
Wat is nu de belasting van een dergelijk toernooi richting die alles bepalende Olympische Spelen? Om maar meteen een open deur in te trappen: de belasting is voor elke sporter anders. Waarbij ik wel durf te stellen dat de echte fysieke belasting, het rijden van races, nog de minst zware is.
Het reizen an sich is wel iets wat een risico met zich meebrengt. Zeker naar Azië, dit kan een aanslag op het lichaam zijn. Denk hierbij aan virussen welke in het vliegtuig en in Azië zelf rond zweven en waar wij Europeanen wat gevoeliger voor kunnen zijn.
Echter, de zwaarste belasting ligt hem naar mijn idee op het mentale vlak. Na de heftige en zware kwalificatiedagen in Heerenveen, waar alle schaatsers op en top scherp aan de start stonden, volgde de jaarwisseling en vervolgens al snel weer het EK en dus aanstaand weekend de WK Sprint.
En ook al zeg je tegen jezelf dat het een tussendoortje is, in voorbereiding op De Spelen, dan nog, zal je wel graag, binnen de mogelijkheden die er zijn, maximaal willen presteren. En dat houdt in dat je vasthoudt aan de rituelen welke je normaal ook hebt tijdens de wedstrijddagen.
Dit terwijl je misschien liever even wat andere dingen zou doen. Wat die dan mogen zijn. Dus de races kosten toch energie. Daarom kan ik mij heel goed voorstellen dat er rijders zijn welke de keuze maken niet af te reizen naar Nagano of het EK laten schieten.
Door nu een trainingsperiode in te lassen, waarin sommigen zelfs naar de zon reizen, kan je het seizoen echt in tweeën knippen. En dat ervaart een schaatser als een volledige reset. Na terugkomst op het ijs kan dan naar een tweede piek in Sotsji toegewerkt gaan worden. Wanneer je vertrouwen hebt in het feit dat je even van het ijs af kan is het een prima keuze.
Ireen Wüst verkiest het rijden van de races boven de zon. En voor haar persoonlijk is dit haar ideale weg. Wat hierin wellicht een rol speelt is het feit dat zij op dit moment by far beter is dan haar concurrenten. Dit geeft haar uiteraard ook wat minder mentale belasting, waardoor zij minder energie verspilt. Bovendien: Ireen is weer een EK-titel rijker! En die neem je lekker mee naar Rusland.
De crux voor het al dan niet tot een succes brengen van een toernooi ligt hem dus in de beleving van de wedstrijd. Wanneer je de races echt als onderdeel van een groter traject kan inschalen, dan zal het prima gaan. Heb je problemen om jezelf weer op te laden voor een titeltoernooi, dan zou ik adviseren dit toernooi niet te rijden. Want het mag niet zo zijn, dat wanneer de races in Sotsji van start gaan, je al jouw kruid verschoten hebt op het kwalificatie toernooi en het daarop volgende toernooi.
Ik hoop dan ook van harte dat de dames en heren komend weekend in Nagano vooral erg ontspannen hun races gaan rijden, plezier hebben en op deze wijze zichzelf weer verder ontwikkelen richting Sotsji. En dat onze allrounders weer wat zelfvertrouwen en ervaring hebben getankt.
En voor de rijders welke de zon hebben opgezocht - dat het hun de energie heeft gegeven om te scoren in Sotsji.
Jochem Uytdehaage is de olympisch kampioen vijf en tien kilometer van 2002 en actief op Twitter.