Is dat opmerkelijk? Nee, eigenlijk niet, want dit zijn de sporten die ik de rest van het jaar ook een beetje volg op tv. Maar opeens zit ik – zonder het door te hebben – gebiologeerd te kijken naar een Nederlandse ruiter die over hindernissen heen springt en ga ik bijna op de bank overstag omdat Pieter-Jan Postma in de Finn-klasse aan het strijden is voor een bronzen medaille.
Waarom? Waarom is dat toch? Waarom wordt elke sport leuk als hij of zij in het Oranje aan het sporten is? Ok, misschien het 10-meter-luchtgeweerschieten niet, maar zeker weet ik dat niet omdat er geen Nederlander meedeed. Wat is dat toch?
Waarom krijg ik een licht winnaarsgevoel over me als ik op de radio hoor dat ‘wij Nederlanders’ het record dominostenen omgooien hebben verbeterd ten koste van de Chinezen die dat twee jaar in hun bezit hadden? Na erover nagedacht te hebben kom ik eigenlijk op de simpele conclusie: dat moet wel iets met trots zijn.
Trots dat je met je geboorte meekrijgt. Trots voor jezelf en in die zin ben ik ook een stukje Nederland. En als Nederland wint ben ik trots. Stiekem ook een beetje op mezelf. Alhoewel ik goed weet dat ik zelf niks heb kunnen doen aan het land waar ik geboren ben.
Ik bedacht me ook dat ik gelukkig geboren ben in Nederland met sporttoppers zoals Dorian en Ranomi. Met het winnen van goud ben ik natuurlijk helemaal blij. Maar wij zijn een land dat elke Olympische Spelen wel wat plakken pakt. Maar gelukkig ook weer niet teveel, want winnen verveelt niet, maar veel winnen haalt wel de glans af van het succes. Wij winnen met Nederland soms omdat we de beste zijn. Niet omdat we de grootste zijn. Dat is een fijne gedachte.
Terug naar de Olympische Spelen. Behalve de trots die ik als Nederlander ervaar, voel ik door te kijken ook de motivatie om er de komende twee jaar tegenaan te gaan en daar zelf te staan. Want misschien was de training op de heide van Smilde wel belangrijk, maar een nog veel belangrijker onderdeel van sport is motivatie.
En hoeveel gemotiveerder kan je raken dan door te kijken naar sporters die medaille halen in hun sport? Ik weet zeker dat een zondag, liggend op de bank kijkend naar Olympische Spelen, minimaal gelijk staat aan een loodzwaar trainingskamp in Inzell.
En zo liggend op de bank ben ik stiekem gewoon ook aan het wegdromen... Wegdromen over een huldiging in het Holland House in Sotsji. Op de beats van Afrojack kom ik de trap af en zie in de verte een grote gouden medaille richting het podium komen...
“Linda wakker worden! We gaan eten”, roept moeders de Vries.
Linda de Vries is langebaanschaatsster en komt komende winter uit voor TVM.