Ik was een paar dagen eerder naar het noorden gegaan dan de rest van het team om nog even de toerist uit te hangen in Oslo. Als mijn reisleidster had ik de Noorse schaatsster Ida Njåtun, die me al aan het eind van de winter had uitgenodigd om een paar dagen langs te komen.v
Dankzij Ida sta ik nu op de foto met alle beroemde gebouwen, ben ik over het dak van de opera gelopen, heb ik gezwommen in een fjord en zelfs nog een berg beklommen. Kortom, mijn mini-vakantie was meer dan geslaagd. En toen de rest van het team arriveerde, kon het trainingskamp beginnen.
Zo als in heel Europa hadden de Noren dit jaar ook een prachtige zomer. Dat wil zeggen: het was 25 graden en er was een lekker zonnetje. In Nederland was het rond die tijd 33 graden en hoger, maar ik moet bekennen dat ik blij was dat het hier ‘maar’ 25 graden was, want dat vind ik wat prettiger met trainen.
Maar goed, we kwamen om te schaatsen, binnen in het Vikingskipet. Dat stadion staat er bekend om dat het er altijd zo koud is, ook in de zomer. Ook heeft het Vikingschip nog wel eens te lijden onder wisselende ijskwaliteit. Dat was dan ook de eerste ijstraining wel even wennen.
Gelukkig hadden de brandweermannen van Hamar (zij zijn in de zomer de ijsmeesters van dienst) de volgende dag daar een oplossing voor: gewoon om de twintig à vijfentwintig minuten dweilen en zo konden wij prima onze ijstrainingen draaien en tijdens die vele dweilpauzes, deed ik gewoon lekker een dutje op de kussens. Eén keer was het ijs van Hamar niet op orde, toen de brandweer ergens voor was uitgerukt en dus het ijs niet konden verzorgen, maar gelukkig hoefden wij die dag sowieso het ijs niet op.
Noorwegen deze zomer was voor mij een verschil van dag en nacht in vergelijking met afgelopen winter. Toen was ik niet helemaal topfit en ook al maakte ik mijn debuut op het WK Allround, ik was met een zevende plek niet helemaal tevreden. Nu ben ik blij dat ik goed heb kunnen trainen en heb kunnen genieten van dit mooie Scandinavische land! Vooral de fietsritjes over het glooiende landschap ga ik missen, ondanks dat ik regelmatig op een verdwaald grindpad terecht kwam.
Maar het was ook letterlijk een dag-en-nachtverschil, want afgelopen februari bleef het maar sneeuwen en werd het vroeg donker, maar nu was het bijna de hele dag licht. Het is trouwens best raar als je ’s nachts wakker schrikt door het licht en denkt dat het al acht uur is en het pas vier uur blijkt te zijn. Gelukkig kan je je dan nog wel even omdraaien en verder slapen.
Ja, ik kom graag nog een keertje terug in Noorwegen het land dat bekend staat om de fjorden, bergen, Vikingen, trollen, midzomernachtzon, zalm, brunost, en mijn favoriet: jordbæren oftewel Noorse aardbeien.
Lotte van Beek is langebaanschaatsster en komt uit voor Team Corendon.