Column: 'We' zijn door
Terwijl de laatste poulewedstrijd tegen het scherpe Chili nog gespeeld moet worden, zijn 'we' al door naar de achtste finale en weten we dat Spanje eruit ligt.
Dat had ik natuurlijk wel gedacht maar expres niet opgeschreven in mijn vorige column om de druk niet op hun schouders te leggen. Zo deed ons Louis’tje dat ook met Wes. En zie: het werkt!
Uitgeteld na de trainingen bekijk ik op de bank de voetbalwedstrijden en vallen mij een paar dingen op.
In tegenstelling tot schaatsen is het voetbal een teamsport. Al denk ik soms dat de heer Cinquanta daar het liefst verandering in brengt door, na de ploegenachtervolging, nu ook de mass start toe te voegen op de kampioenschappen. Ook de teamsprint kwam al eens ter sprake, maar dat terzijde.
Voorbeeld 1:
Iets buiten het strafschopgebied begaat een speler van Nigeria een overtreding en de keeper van Iran zegt: “Ik neem de vrije trap wel”. Hij maant iedereen naar voren en schopt de bal vijftig meter verderop over de zijlijn in plaats van naar een van zijn tien medespelers.
Een camerashot van boven laat vervolgens zien dat de spelers van Iran beginnen te klappen terwijl ze teruglopen om te verdedigen. Daarna komt de keeper zelf in beeld en die steekt ook nog even zijn duimpje omhoog.
Nu snap ik dat je een afzwaaier kan hebben en ik snap dat je niet boos moet worden, maar applaudisseren gaat mij wat ver. Straks doet hij het de volgende keer weer.
Schaatsen is een sport waarin de klok bepaalt of je hebt gewonnen. Natuurlijk mag je geen tweede keer vals maken, bochten insnijden, blokjes wegtrappen of je tegenstander van de kruising rijden maar over het algemeen gaat het puur om de tijd en komt er een terechte winnaar uit.
In het voetbal zie je dat beslissingen van de scheidsrechter bepalend kunnen zijn. En daar proberen de spelers heel vaak gebruik van te maken.
Voorbeeld 2:
Ik kan mij storen aan het feit dat bij iedere bal over de zijlijn je meteen tien handen omhoog ziet gaan. Vijf spelers van ieder team en allemaal ontzettend overtuigd dat zij mogen ingooien. Het gebeurt ook vaak met een buitenspelsituatie. Zo zag ik bij Duitsland – Portugal het volgende:
De bal is bij de achterste Portugees, die in mijn ogen een behoorlijke schietkans heeft. Toch staan er vier Duitse verdedigers met hun hand omhoog en kijken (alle) vijf verdedigers richting de grensrechter.
Je moet toch nu als Duitser alleen maar zorgen dat die Portugees geen kans op scoren heeft. En mocht het dan toch buitenspel zijn, dan fluit de scheidsrechter vanzelf, zou ik zeggen. Ik kan echt geen enkele reden verzinnen om eerst te gaan overleggen met de grensrechter.
Tot slot zou ik voor willen stellen aan de FIFA om, in navolging van de ISU, bij het volgende congres te besluiten tijdens het WK voetbal de wedstrijden over één helft te laten verlopen. Hierdoor hou je meer tijd over voor het nieuwe individuele onderdeel ‘penalty schieten’.
Tot die tijd geniet ik nog van het WK in zijn huidige vorm.
Ronald Mulder is langebaanschaatser bij Team beslist.nl