De allroundhegemonie doorbroken? ‘Specialiseren is gewoon nodig’

Is het Nederlandse allroundschaatsen in verval? Na de gouden tijdperken van Rintje Ritsma en Sven Kramer lijkt de nieuwe generatie zich meer en meer te richten op de losse afstanden. Waar achter de kampioenen van toen altijd andere toppers als Falko Zandstra, Ids Postma, Koen Verweij en Jan Blokhuijsen klaarstonden, droogt de stroom Nederlandse allrounders op. Van de puntentotalen die de Nederlanders op het nationaal kampioenschap neerzetten, zal de buitenlandse concurrentie immers niet geschrokken zijn.

De nummer drie van het EK was zelf ook een van de eersten om toe te geven dat voor hem de individuele afstanden belangrijker zijn geworden. “Ik denk wel dat specialiseren nodig is als je iets leuks wil doen op de Spelen”, aldus Beau Snellink. “Dat zie je aan iemand als Davide Ghiotto. Jordan Stolz is daarin net even een ander geval. Eitrem ook. Dat zijn de uitzonderingen. Iemand als ik heeft met mijn genen die specialisatie gewoon nodig.”

Het zijn altijd maar weer de Olympische Spelen die als een reus zijn schaduw vooruitwerpt en eigenlijk al na de sluitingsceremonie van de ene editie de sporters dwingt de gedachten te verzetten naar de editie die vier jaar later op de kalender staat. Met het verdwijnen van het jaarlijkse WK Allround is de strijd om de meest veelzijdige schaatser te bepalen nog meer in het verdomhoekje gekomen. Zelfs in de niet-olympische jaren wordt er nauwelijks nog op getraind. Daarbij betaalt het specialiseren zich (nog) niet uit. Snellink verloor dit weekend op elke afstand ten opzichte van Eitrem.

Net als de Nederlanders traint de Noorse coach Bjarne Rykkje zijn mannen ook op de individuele afstanden. Alleen krijgt hij het voor elkaar dat zijn mannen nog explosief en snel zijn op de kortere nummers. “Ik zie inderdaad ook dat de Nederlanders aan het specialiseren zijn. De korte afstanden blijven bij hun achter. Wij trainen heel hard, maar iemand als Sander heeft dit weekend ook nog maar zijn tweede 500 meter gereden dit seizoen. Wij trainen ook niet heel specifiek op de sprint. Iedereen doet het op zijn eigen manier.”

Ook, misschien wel zelfs, in Noorwegen wordt de focus dus langzaam maar zeker verlegd naar de losse afstanden. Toch dragen de Scandinaviërs het allrounden nog altijd hoog in het vaandel. Marcel Bosker vroeg voor het weekend nog aan Peder Kongshaug of hij mee zou doen aan het sprintkampioenschap. Dat was voor de 23-jarige Noor absoluut niet aan de orde. “Voor mij persoonlijk staan de Spelen maar een fractie boven het WK Allround.”

Het is een opvallende uitspraak voor een man die het meer moet hebben van de middellange afstanden. “Dit was een allroundtoernooi met langeafstandsrijders. En dan heb je mij. Ik zit er een beetje tussenin.” Het gebrek aan allrounders komt wat hem betreft ook door het gebrek aan wedstrijden en de belangstelling ervoor als ze er wel zijn.

“Kramer en Roest waren echte allround schaatsers. En Sander is dat nu, maar hij is eigenlijk de enige", stelt hij. "Het zou helpen als we back to the roots gaan en de allroundwedstrijden op buitenbanen zouden rijden, in Bislett bijvoorbeeld. Zodra dat bekend zou worden, ga ik er gelijk voor trainen.”

Is teruggaan naar de oorsprong van het schaatsen dan de oplossing om het allrounden weer meer op de kaart te zetten? In de breedte laten de Nederlanders het immers afweten de laatste jaren. Bij het NK Allround van 2005 (twintig jaar geleden!) was de nummer zes na drie afstanden sneller dan de nummer zes van dit jaar, concludeerden fans twee weken terug nog online.

Uit het Noorse kamp komen gelukkig ook verzachtende woorden. Rykkje: “Je ziet nu dat bij de Nederlandse sprinters de breedte er wel is. Het gaat vaak ook in golfbewegingen. Als je ziet hoe Snellink en Huizinga vorig jaar reden en hoe ze er nu voorstaan, is er echt wel wat gebeurd.”