Daarom doet de blonde Noord-Hollandse nu ook niet mee aan de Europacup Inline in Heerde. Na het eindexamen heeft ze een beetje gas teruggenomen, want ze wil uitgerust aan haar globetrottersavontuur beginnen. In plaats van met een verhit koppie over de Veluwse piste te vliegen volgt ze vrijdag, zaterdag en zondag met haar ouders langs de baan de verrichtingen van onder anderen broer Chris, en vertelt ze ongetwijfeld Jan en alleman over de aanstaande reis naar het Zuid-Amerikaanse land waar skeeleren bijna een religie is.
Nog voor de vraag is gesteld hoe Janne tot haar opmerkelijke plan is gekomen, rolt het antwoord al uit haar mond. Het heeft alles te maken met de vriendelijke Colombianen Pablo en Ramiro – een rijder en een coach – die een jaar geleden bij de Berkhoutjes mochten logeren. Ze waren over voor een aantal Europacups, beschikten niet over een al te ruim budget en voor ze er erg in hadden behoorden ze tot het sportgekke gezin. “Dat was allemaal niet zo moeilijk hoor. M’n moeder maakt toch altijd genoeg eten, op de campings waar we verbleven kon nog wel een tentje meer worden opgezet, en zo namen we hen mee naar de wedstrijden in Duitsland en België. Na afloop van hun verblijf nodigde ik ze uit dat dit jaar weer te doen.
“Maar nu zijn ze er niet”, vervolgt ze. “Geen geld. ‘Jij kunt ook met je broer deze kant opkomen’, zeiden ze.” Een lachende Janne: “Ik was toen net aan het bedenken wat ik met mijn vrije tijd zou doen. Vorig jaar ben ik alleen drie weken gaan bikepacken in Zuid-Frankrijk. Dat was zó gaaf, daarom wilde ik opnieuw iets dergelijks doen. De wereld is zo groot, er is zoveel te zien. Wanneer je dan zo’n aanbod krijgt, is het niet moeilijk. Die kans kan ik niet laten lopen. Ik heb nog even gehoopt dat Chris zou kunnen meegaan, maar hij heeft in deze periode een heel druk skeelerprogramma: dat lukte niet. Nou ja, dan ga ik lekker alleen.”
Ze vliegt donderdag via Madrid naar Colombia, waar de stad Manizales het eindpunt is. Goed tweehonderd kilometer ten zuiden van Medellin en bijna driehonderd westelijk gelegen van die andere metrool in het land, Bogota. En, niet te onderschatten, van zeeniveau naar een hoogte van 2160 meter. “Best een verschil. Ik ben meteen enkele mensen gaan bellen om te vragen hoe dat precies zit. Casper de Gier is een jaar of vijf terug in Colombia geweest, Rick en Kay Schipper idem dito. Ik wil natuurlijk weten of ze last hadden van die hoogte. Of het gevaarlijk was. Waar ik op moet letten, wat ik aan spullen bij me moet hebben.”
