Kees Broekman? Bij velen zal niet direct een lampje gaan branden bij het horen van deze naam. De Zuid-Hollander veroverde op 1 februari 1953 in het Noorse Hamar als eerste Nederlander de Europese schaatstitel. De verwarmingsmonteur uit De Lier had echter de pech dat ons land in de nacht van 31 januari op 1 februari één van zijn grootste natuurrampen in de historie overkwam, de watersnoodramp in Zeeland. De EK-zege van Broekman heeft daardoor nooit de aandacht gekregen die het verdiende.
Oud-toprijder Siem Heiden haalde Broekman na de Tweede Wereldoorlog over de schaatsen onder te binden. Hij moest maar meedoen aan het NK in Heerenveen. Dat was echter in de ogen van Kees zo’n eind weg, en zo’n dure reis, dat Broekman dat aanbod afsloeg. Heiden kwam echter voorrijden met een auto, die in die tijd – we schrijven 1946 – nogal schaars waren. “Vooruit”, zei Heiden tegen Kees, “we gaan naar Heerenveen en zullen eens laten zien wat schaatsenrijden is.” Broekman werd vijfde in het eindklassement, maar zijn tweede plek op de tien kilometer achter Piet Keyzer trok de aandacht. “Wat moet ik nu doen om beter te worden?”, vroeg Kees op de terugweg aan Heiden. “Trek maar een paar zware schoenen aan en ga maar wandelen”, was het antwoord.
Een jaar later mocht Broekman mee met de Nederlandse ploeg naar Noorwegen. Onder leiding van oud-hardrijder Wijnout Taconis zouden de schaatsers zich in Hamar gaan voorbereiden op de grote kampioenschappen. In Oslo namen de Nederlanders alvast een kijkje in het Bislett-stadion, waar een wedstrijd plaatsvond. Broekman: “Ik zag dat en zei tegen Jan Langedijk: ’We kunnen beter meteen weer naar huis gaan’. Die Noren zagen er zo professioneel uit. Goede techniek, mooie schaatspakken… Daar kwam ik aan met mijn geverfde onderbroek.”
Op datzelfde heilige Bislett-ijs, maakte Kees Broekman een aantal weken later diepe indruk op de 5 en 10 kilometer. Hij werd zonder voorbehoud de nieuwe Jaap Eden genoemd. Zijn matige 500 meter heeft echter menig succes in de weg gestaan. Ondanks zijn geweldige stayerskwaliteiten lukte het Broekman zelden om het enorme verlies van de sprint te compenseren.
Desondanks kan Broekman bogen op een imposante schaatscarrière. Hij nam in de periode 1947-1960 deel aan liefst 14 EK’s, 12 WK’s en 4 Olympische Spelen. Broekman was ook de eerste Nederlander die op de Winterspelen voor Nederland een medaille veroverde. Op 17 februari 1952 won hij in Oslo zilver op zijn specialiteit, de 5000 meter, achter de Noor Hjalmar Andersen
Na zijn actieve schaatscarrière werd hij in Nederland trainer van de vrouwenploeg met onder andere Stien Kaiser (een nicht van hem), Ans Schut, Atje Keulen en Ellie van der Brom. Daarna is hij trainer geweest van de Italianen, Zweden en tot zijn veel te vroege dood op 8 november 1992 op de ijsbaan in Wilmersdorf in Berlijn. Broekman overleed aan de gevolgen van botkanker en werd slechts 65 jaar.
Huub Snoep is hoofdredacteur van schaatsen.nl (site en magazine)