Een allround sprinter worden, dat was de ambitie waarmee Hempenius (24) vorig seizoen begon. Op de 100 en 200 meter was hij al de beste van Nederland, ook op de 500 en 1000 meter wilde de man uit Burgum een woordje meespreken. Met een ander trainingsprogramma moest hij meer inhoud kweken, uiteraard met de gedachte dat er niet te veel ingeleverd zou worden op de 100 en 200 meter. “Ik dacht dat er meer in zat, dat ik ook op de 500 meter competitief kon zijn en zelfs op de 1000 meter”, blikt de Burgumer terug. “Achteraf moet ik eerlijk toegeven dat die laatste afstand te veel van het goede was. We hebben alles uit de kast gehaald, hebben alle facetten van mijn topsportleven bekeken om sterker te worden op de lange afstanden.”
De winnaar van het brons tijdens het EK in L’Aquila in 2022 kwam niet goed uit de verf in de wedstrijden, zeker op de momenten dat hij zich moest bewijzen om weer in de selectie van bondscoach Valentina Berga-Belloni te geraken. Op het NK in Rotterdam greep Hempenius naast de gouden medailles, en een ingelaste 100 meter voor de marathon in Heerde leverde weinig spectaculairs op. De Europacup in Heerde was de laatste strohalm om nog mee te mogen naar het EK in Oostende. “Het was ontzettend frustrerend om zo te worstelen met die wedstrijden. Elke keer voelde ik me sterk, in de trainingen ging het goed. Het moest het een keer op zijn plek vallen, maar dat gebeurde niet. Ik begon te twijfelen of we de juiste route gevolgd hadden.”
De nuchtere Wâldman maakte elke wedstrijd een montere, opgewekte indruk. Onderhuids was dat wel anders. “Het vrat aan mij”, vertelt hij. “Ik probeerde me elke keer weer op te laden en werkte keihard, wist waarvoor ik het deed. Toch sloop er op een gegeven moment twijfel in. Als dat vier of vijf wedstrijden gebeurt, dan is het heel lastig jezelf weer te resetten en weer met genoeg overtuiging de volgende wedstrijd te beginnen. Zodra je er vooraf niet in gelooft, kun je beter niet starten. Dan wordt het sowieso niks. Ik ben geen topsporter geworden om zo te worstelen. Hiervoor investeer ik er niet zoveel energie, tijd en financiële middelen in.”
Het blijft balanceren op een dun koord, geeft Hempenius toe. Hij moet naast het skeeleren werken om rond te komen. “Ik ben blij met de faciliteiten waar ik dankzij Gewest Fryslân toegang tot heb, maar financieel is het niet makkelijk. Ik moet gewoon werken, al heb ik nu voor mezelf een goede positie gecreëerd.” Hempenius kon als schaatstrainer aan de slag bij de Sven Kramer Academy, haalde zijn trainingspapieren en combineert dat nu met zijn professie als inlineskater. “Dat doe ik met ontzettend veel plezier, het past goed bij mij als sporter maar geeft ook vrijheid om daarnaast veel tijd te investeren in mijn eigen sportcarrière. Wat dat betreft kan het niet beter.”
