Team beslist.nl pakte de dubbel doordat Jacques de Koning op de tweede plaats eindigde. Derde werd Freddy Wennemars en Pim Schipper finishte als vierde.
De organisatie had er maandagmorgen een flinke klus aan gehad om de baan sneeuwvrij te krijgen, maar na vele uren vegen lag de ijsvloer er perfect bij. Nadat Huite Zonderland, de vader van olympisch kampioen Epke Zonderland, op een trompet het Wilhelmus had gespeeld konden de 46 heren gaan strijden om de de nationale titel.
Na drie ronden waren er nog vier schaatsers in de strijd. In de finale startten de rijders allemaal een keer tegen elkaar. Hospes wist alledrie de ritten te winnen en stelde daarmee zijn derde titel veilig. “Ik ben er heel blij mee. Kon mij redelijk sparen in de voorrondes en ging volle bak in de finale. Heerlijk gevoel”, zegt Hospes vlak na de beslissende rit.
Hospes wist afgelopen week drie kortebaanwedstrijden te winnen en reisde als grote favoriet af naar Lemmer. “Natuurlijk wist ik dat ik een goede kans maakte, maar ik had geduchte tegenstand. Ik mocht geen grote steken laten vallen”, stelt Hospes. De Fries reed de hele avond zeer geconcentreerd zijn ritten. “Soms ben ik te collegiaal. Maak ik met die jongens een praatje tussendoor en laat ik mij iets afleiden. Nu hield ik goed mijn focus en maak het zo mooi af.”
Wennemars moest voor de vierde keer in acht dagen zijn meerdere erkennen in Hospes. “Jesper is gewoon de allersterkste op dit moment. Hij rijdt elke rit om zijn tegenstander heen”, zegt Wennemars met veel respect voor de kampioen. “En Jacques is natuurlijk ook een gekende naam op de supersprint. Een derde plaats was het hoogst haalbare voor mij.”
Ook De Koning kan niets anders dan concluderen dan Hospes gewoon een maatje te groot was. “Hij is de man in vorm. Het hele seizoen opent hij ook op kunstijs al net een stukje sneller dan ik. Dus ik ben meer dan tevreden met de tweede plaats”, vertelt De Koning met een lach.
Onder het toeziend oog van de circa 250 toeschouwers kreeg Hospes zijn derde krans omgehangen. Een mooi kampioenschap eindigt zoals het ook begon: de herkenbare klanken van het Wilhelmus uit de trompet van Zonderland.